เสวนาพาทีกับ สนพ. A Book ที่ร้าน iberry เชียงใหม่

 

นานทีปีหนจะได้มีโอกาสพบปะพูดคุยกับนักเขียนที่ตัวเองชื่นชอบ ของแบบนี้โอกาสใช่ว่าจะหามีกันได้ง่ายๆ และเมื่อโอกาสผ่านเข้ามาไหนเลยจะพลาดล่ะครับ
 
งานแฟร์ของสำนักพิมพ์อะบุ๊กครั้งนี้ ทางสำนักพิมพ์ขึ้นเหนือมุงหน้ามาตัวเมืองเชียงใหม่ โดยใช้ร้านไอศกรีม Ibery แถวซอยนิมมานฯ 17 เป็นสถานที่ในการจัด
 
กิจกรรมก็มีกัน  5 วัน ในงานก็มีการเอาหนังสือใหม่ๆของสำนักพิมพ์มาขายกันในราคาพิเศษ มีดนตรีอะคูสติกเล่นให้ฟัง แต่ละวันก็จะมีนักเขียนแต่ละคนขึ้นมาเสวนาพูดคุยกับคนอ่านถึงผลงานของตัวเองเล่มล่าสุด
 
ไฮไลท์ของงานอยู่ที่วันเสาร์ที่ 8 วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ หรือ “เฮียโหน่ง” เจ้าพ่อผู้ให้กำเนิดนิตยสารอะเดย์ กับคุณเต้ย ภานุมาศ ทองธนากุล เจ้าของนามปากกา “ใบพัด”  ผู้ที่สร้างปรากฏการณ์วงการหนังสือด้วยชื่อผลงาน “การลาออกครั้งสุดท้าย”
 
ปกติการมานั่งฟังนักเขียนเสวนาถึงหนังสือตัวเอง สิ่งที่สำคัญที่สุดที่คนฟังพึงต้องมีคือการเคยอ่านหรือผ่านตาผลงานเขาก่อน เพราะเมื่อคุณทำความรู้จักกับหนังสือแล้ว การฟังเสวนาจากนักเขียนจะได้อรรถรสมากยิ่งขึ้น
 
คุณเต้ย ภานุมาศเป็นคนแรกที่ออกมาเสวนาทักทายกับแฟนๆก่อน หนังสือสองเล่มที่เอามาพูดเป็นเรื่อง “การลาออกครั้งสุดท้าย” กับ “เราจะมีชีวิตที่ดี” สองเล่มที่ว่านี้เป็นหนังสือกึ่งๆคู่ขนานกัน เล่มแรกเป็นหนังสือที่พูดถึงเรื่องการลาออกจากงานประจำเพื่อมาใช้ชีวิตอิสระแต่มีเงินใช้โดยไม่ต้องทำงาน ส่วนเล่มที่สองจะเล่าถึงลาออกแล้วจะทำยังไงให้คนที่เรารักเดินทางไปถึงจุดมุ่งหมายที่ฝันเอาไว้อย่างมีความสุข
 
คุณเต้ย ภานุมาศได้บอกเอาว่า หนังสือเค้า ไม่ได้สอนให้คนลาออกจากงานแล้วมาอยู่เฉยๆ แต่มันเป็นหนังสือที่สอนให้เรามาตวรจเช็คชีวิตว่าเราหลงลืมอะไรไปบ้าง คนเราเกิดมาบนโลกใบนี้นอกการวิชาการทำมาหากินแล้ว เรายังมีอีกหลายวิชาที่จำเป็นต้องลงเรียน ไม่ว่าจะเป็นวิชาสุขภาพดี วิชาทำให้พ่อแม่มีความสุข วิชาครอบครัวรักกัน วิชาผจญภัย วิชาความเข้าใจโลก วิชาทำเพื่อส่วนรวม วิชาเพื่อนที่ดี และวิชาสงบสุข
 
ที่สำคัญถ้าจะออกไปจากระบบงานประจำคุณต้องวางแผนเตรียมพร้อมในทุกๆอย่างทุกๆด้าน โดยเฉพาะเรื่องการเงิน เพื่ออุปสรรคเหล่านั้นจะได้ไม่มาปัดป้องเราในขณะที่เราเดินล่าฝัน มุ่งไปสู่จุดมุ่งหมายอันสำคัญอยู่
 
ส่วนการมีอิสระไม่ได้หมายความว่าการอยู่เฉยๆแล้วไม่ทำอะไรเลย แต่การมีอิสรภาพคือการถูกขังในกรงที่เรารัก
 
จบจากคุณเต้ย ภานุมาศ ก็ถึงคิวเฮียโหน่ง วงศ์ทนง  ที่มาพร้อมกับผลงานใหม่ทั้งสองเล่ม No More No Less และ In My Life ซึ่งโดยรวมทั่วไป เฮียแกดูจะไม่ค่อยพูดถึงผลงานเท่าไหร่นัก แต่จะไปเน้นพูดถึงการใช้ชีวิต วิธีคิดต่างๆ และก็เปิดโอกาสให้คนฟังได้ถามข้อสงสัย
 
งานนี้ก็เรียกได้ว่าเข้าทางตีนผมเลย เพราะไอ้ผมมันจอมขี้สงสัยอยู่แล้ว ว่าแล้วก็เลยยิงคำถามไปว่า เอาแรงบัลดาลใจในการเขียนหนังสือมาจากไหน ถ้าต้องเขียนหนังสือทุกวัน ไปฟังคำตอบจากเฮียโหน่งกันครับ
 
 “สวัสดีแฟนๆเว็บไซต์ รีวิวเชียงใหม่ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มีโอกาสมาพูดคุยที่นี้ ต้องขอขอบคุณ คุณ konhuleg มากที่ให้โอกาสผม เขินจุงเบยที่ได้มาพูดครั้งแรก ผมจะบอกว่าผมเอาแรงบัลดาลใจมาจากการเดินทาง การหาความรู้ เสพข้อมูลข่าวสารจากสื่อต่างๆ ผมหมดเงินไปกับค่าหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลงเดือนนึงเยอะมาก ฉะนั้นถ้าอยากหาแรงบัลดาลใจให้ทำแบบผมดู ทำเยอะ ที่สำคัญต้องไม่ใช่ชีวิตประจำวันให้มันซ้ำซากจำเจ น่าเบื่อหน่าย”
 
พอจบจากคำถามผมเสร็จ ก็ไม่มีใครถามต่อ คุณบิ๊ก ภูมิชาย บุญสินสุข จึงยิงคำถามแทนคนฟังว่า เวลาเสวนาที่อื่นๆ ส่วนใหญ่คำถามที่พี่โหน่งเจอมากที่สุดคืออะไร
 
 
 
ปล.ส่วนไอศกรีมร้าน iberry ไว้โอกาสหน้าถ้าได้ไปทาน จะมารีวิวให้อ่านกันครับ

 


อยากลาออกจากงานประจำแบบปลอดภัยแล้วใช้ชีวิตแบบมีความสุข ถามคุณภานุมาศดู (กลาง)

 

บิดาแห่งนิตยสารอะเดย์ วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์

 


ฮียโหน่งทำหน้าหล่อเสียงเข้ม ก่อนจะตอบว่า “ส่วนใหญ่น้องๆชอบถามว่าค้นหาตัวเองไม่เจอต้องทำยังไง ไม่รู้ว่าตัวเองชอบไม่ชอบอะไร ตรงนี่ผมว่ามันเป็นเรื่องง่ายมากกับการค้นหาตัวเอง มันง่ายกว่าการค้นหาคนอื่นๆ อีก เพราะไม่มีใครรู้จักตัวเราดีเท่าเราเอง คนส่วนใหญ่ทุกวันนี้มัวแต่ไปสนใจค้นหาคนอื่น ยิ่งโลกปัจจุบันเป็นโลกของ Social Network ตื่นมาก็ต้อง Connect คนมากหน้าหลายตา บางครั้งมันก็มากจนเราไม่มีเวลาอยู่กับตัวเราเองจนติดอาการโรคขี้เหงา อยู่คนเดียวไม่ได้ จะทำอะไรต้องมีคนอื่นอยู่ด้วย ขอบอกว่าการอยู่ตัวคนเดียวมันเป็นอะไรที่ดีมาก เพราะเราจะได้มีเวลาคุยกับตัวเอง ทบทวนตัวเอง มีเวลาไปพัฒนาความสามารถด้านอื่นๆให้ดีขึ้น “คาดว่าวันนั้นใครไปนั่งฟังสองนักเขียนดังเสวนา คงมีอะไรดีๆติดไม้ติดมือกลับมาให้คิดเรื่องการใช้ชีวิตเยอะ ได้มุมมองอะไรใหม่ๆในการใช้ชีวิต   มีประโยคหนึ่งที่ผมจำมาจากหนังสือ No More No Less ของเฮียโหน่ง วงศ์ทนง เป็นประโยคหนึ่งที่นำมาใช้กับตัวเองอยู่เสมอ เฮียโหน่ง วงศ์ทนง บอกว่า “ถ้าอยากเป็นคนเหนือชั้น ต้องออกเดินทาง และอ่านหนังสือเยอะๆ”   คมมั้ยล่ะครับคุณผู้อ่านที่เคารพรัก

Relate Posts :