ผมอาจจะแกร่งเกินวัย หรือบ้าระห่ำเกินไป ถ้าจะบอกว่า เดินเข้าโรงรับจำนำกันตั้งแต่อายุ 18
ขึ้นชื่อว่าโรงรับจำนำไม่มีใครหรอกครับที่อยากจะย่างกรายกันเข้าไป แต่ด้วยเหตุผลจำเป็นบางอย่างในชีวิต เรื่องอายอะไรนั้น บางทีมันก็ไม่จำเป็นหรือสำคัญมากเท่ากับการที่จะคิดว่า “พรุ่งนี้จะเอาอะไรกิน หรือต้องหาเงินที่ไหนมาใช้”
เคยถูกปฏิเสธด้วยเหตุผลหลายอย่างกับของที่เอาไปจำนำ แต่ทุกครั้งที่เอาไปผมก็ไม่เคยง้อเจ้าหน้าที่ว่ารับของผมที่ เพราะผมคิดว่า ผมเอาของมาจำนำ ไม่ได้มาขอตังค์ใคร ไม่ให้ก็แล้วไป ไม่ได้ว่า แต่อย่าให้เจอแถวบ้านก็แล้วกัน
เอาล่ะ ใครยังไม่รู้จักเรื่องโรงรับจำนำ พร้อมทั้งประสบการณ์ เรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับที่นี้ (โดยเฉพาะคนที่มีอันจะกิน) บางทีคลิปวิดีโอนี้ อาจจะมีประโยชน์กับท่านในวันที่ขัดสนก็ได้
โชคดี ดูคลิปนี้ ไม่มีหนี้ครับ
