เมื่อไหร่บ้านเราถึงจะใส่หมวกกันน๊อกอย่างจริงจังกันเสียที

รถผมอยู่ห่างจากแถวหน้าสุดเพียงแค่สองคันรถ  ด้านหน้าขวาสุดหยุดนิ่ง รถเก๋งคันที่จราจรเป่าให้ออกมาก็หยุดนิ่ง รถผมเคลื่อนเข้าใกล้ บนรถเก๋งนั้นมีเบาะรถมอเตอร์ไซค์บนไปอยู่บนกระโปรงรถ ประตูข้างยุบไปเห็นได้ชัด บนกระจกหน้ามีเสื้อคลุมกันแดดพาดอยู่บนนั้น

ช่องซ้ายไปได้เพียงช่องเดียว ผมอยู่ซ้ายพอดี ก็เคลื่อนรถไปอย่างระมัดระวัง เศษวัสดุกระจัดกระจาย เป็นเศษที่มากจากการแตกของรถมอเตอร์ไซค์ส่วนหนึ่ง และอีกส่วนคือพวกเครื่องมือช่าง สว่าน ค้อน กระเป๋าเครื่องมือ ไขควง หลุดกระเด็นออกมาจากกระเป๋าของคนขี่มอเตอร์ไซค์

ผมรู้แน่ว่าต่อไปจะต้องเห็นคนเจ็บเป็นแน่ ปากบอกลูกว่า มองไปทางอื่นนะลูก ซึ่งก็รู้ดีว่าไม่ได้ผล ก็เลยบอกลูกไปว่า อย่าดูนะลูก มันไม่น่าดูหรอก ซึ่งก็ไม่ได้ผลอีกเช่นกัน ภาพคือ คนเจ็บนอนอยู่ที่พื้น หงายหน้าขึ้นฟ้า เลือดออกเต็มหน้า บริเวณหัวมีเลือดออก แขนขาน่าจะหัก ตัวยังกระดิกอยู่ พยายามหายใจแต่ก็เป็นเลือดที่ออกมาทางปากและจมูก ผมรีบขับผ่านมาให้คันหลังได้ไปบ้าง ตลอดเวลาผมมองหาหมวกกันน๊อกแต่ไม่เห็นเลย

ใจคอไม่ดีเลย หน้าโรงเรียนอนุบาลซะด้วย คนเจ็บมาส่งลูกหรือเปล่านะ คันที่ออกมาคงมาส่งลูกแน่นอน เด็กกี่คนต้องมาเห็นภาพแบบนี้ ลูกผมถามตลอดทาง

– ทำไมดูไม่ได้ครับพ่อ

– ดูแล้วจะเป็นยังไงครับพ่อ

– พ่อขาคนนั้นที่นอนอยู่มีเลือดเต็มเลย

– รถพยาบาลจะมามั้ยคะ

– รถพยาบาลจะเข้ามายังไงคะ

– แล้วทำไมมีสว่านด้วยคะพ่อ

– เค้าใส่หมวกกันน๊อกมั้ยครับพ่อ

– ๙ล๙

อุบัติเหตุนี่เราไม่รู้จริงๆว่ามันจะเกิดหรือไม่เกิด ต่อให้เราระวังดีที่สุดแล้ว คนอื่นก็ยังอาจมาชนเราได้ เราอาจไม่เมาแต่คนอื่นอาจเมาก็ได้ ที่สำคัญคือ ชีวิตถ้ามันเสียไปแล้วเรียกคืนไม่ได้ ดังนั้น มันไม่ใช่ของที่จะเอามาเดิมพันเล่นๆ พูดแบบนี้คงจะเข้าใจนะครับ

ใส่หมวกกันน๊อกกับรัดเข็มขัดทุกครั้งเถอะครับ อย่าใส่เพราะกลัวตำรวจจับเลย ใส่เพราะกลัวตายเถอะครับ มันตายจริงๆนะ ตายแล้วไม่ได้มาอ่านอะไรอีกแล้วนะ ไม่เท่ไม่สวยไม่เป็นไรหรอก ถ้ายังไม่ตายจะมีเวลาให้สวยให้หล่ออีกเยอะเลย รักษาชีวิตกันเถอะ เริ่มรักตัวเองก่อนเลยวันนี้

ขอบคุณข้อมูลจาก @itong2go