เริ่มต้นชีวิตการทำงานด้วยการเป็นนักเขียนมันก็สนุกดีอยู่หรอกนะ แต่อยู่ที่ว่าจะเป็นนักเขียนแนวไหนแบบไหนแค่นั้นเอง บางคนชอบทำรีวิวอาหาร เขียนจนอ้วนกินจนอ้วน บางคนชอบเขียนข่าวเล่าเรื่อง ก็ออกไปทำข่าว ไปทุกที่ ไปไหนก็เจอแต่คนนี้ บางคนชอบเขียนนิยาย อันนี้โลกส่วนตัวสูง จินตนาการล้ำเลิศ พูดคุยมากด้วยไม่ได้ ชอบเพ้อไปนู่นนี่นั้น ฮ่าๆๆ
ที่จริงคำว่านักเขียนมันกว้างนะ จะให้กำหนดจะอธิบายมันก็ยากพอสมควร เราก็ดันไม่ค่อยชอบคำนี้ซะด้วย อยากจะเปลี่ยนจะเรียกตัวเองใหม่เป็นอะไรดีล่ะ คิดไม่ออกแฮะ อยากจะหาคำหรูๆ โก้ๆ มาใช้กับงานการตัวเองซะบ้าง คิดออกละ เอาเป็น “นักพิมพ์บอกเล่าเรื่องราว” เอ๊ะ! ไม่ดีแฮะ มันยาวไป แถมยังดูตลกๆ อาจจะเป็นเพราะเมื่อก่อนเขียนกันลงสมุดแต่ตอนนี้ ใช้แต่คอมพิวเตอร์พิมพ์งาน จะตรวจทวนงานทีมันต้องพิมพ์ออกเครื่องพิมพ์ออกมาถึงจะตรวจกันง่ายหน่อย วงคำผิดด้วยปากกาสีแดงเพียบ! เจ้านายจะโหดไปไหน สองรอบสามรอบกว่าจะผ่าน ได้ๆ ยอมให้ไม่ว่ากัน อย่างน้อยเวลาคนในกองพิมพ์ผิดเราก็ค่อยมาเอาคืนละกัน ฮ่าๆๆๆๆ
เดี๋ยวนี้นักเขียนต้องทำได้หลายอย่างนะ เขียนอย่างเดียวมันไม่แจ่ม มันต้องถ่ายรูปได้หรือเอาอย่างหรูก็ต้องทำพวกงานกราฟฟิคได้บ้างล่ะ เวลาอัพโหลดลงเวปมันต้องมีสกิลการแต่งภาพเอง ใส่ลายน้ำ ปรับขนาดรูป จัดวางอย่างมีความสร้างสรรค์บ้างล่ะ แต่มันก็ดีนะ ได้พัฒนาความสามารถหลายๆ ด้านดีนะ
หลายคนอาจจะคิดว่าเป็นงานที่น่าเบื่อ นั่งหน้าคอมทั้งวัน จ้องอยู่ได้ ตาพร่า ตามัวหมด บลา บลา บลา แต่อยากจะบอกว่า งานนี้มันมีเสน่ห์ของมันนะ ได้พบปะคนนั้นคนนี้ ได้เข้าวงการ นักเขียน นักข่าว นักนั่นนักนี่ อืมมมมมมมม ก็สนุกดีแหละครับ สนุกแบบหาคำอธิบายไม่ได้ ต้องลองดูนะ..แต่มันก็ใช่ว่าจะลองได้ง่ายๆ นะ งานแบบนี้ ถึงจะเห็นว่าอู้บ่อย อะไรบ่อย แต่ผลงานต้องมาอันดับแรกพร้อมกับคุณภาพจริงๆ ไม่งั้นอยู่ย๊ากกกส์
