[BLOG] พระเจ้ามีจริงหรือไม่? เหตุใดฉันจึงคิดเปลี่ยนความเชื่อที่เชียงใหม่

     เราชื่อบูบีนะ ต้องขอเล่าย้อนไปก่อนว่าพื้นฐานของครอบครัวเราเป็นพุทธมาก่อน เราจึงเป็นคนที่ค่อนข้างพุทธจ๋ามาก ประมาณแบบต้องตื่นเช้ามาทำบุญใส่บาตรทุกเช้าตั้งแต่หกโมงเกือบทุกเช้า (แต่ถ้าขี้เกียจก็ไม่ตื่นนะ) เข้าค่ายพุทธธรรมไม่มีขาด ตอนนั้นเรามีโอกาสได้มาเรียนมหาลัยที่เชียงใหม่ ซึ่งชีวิตในช่วงมหาลัยเป็นอะไรที่ชิลมาก ชีวิตไม่ได้หวือหวาอะไรเลย ใช้ชีวิตไปวันๆ แบบไม่มีเป้าหมาย เพราะเราคิดว่าชีวิตที่เป็นอยู่ก็ดีแล้ว แต่จริงๆแล้วไม่เลย รู้ตัวเองดีกว่าเป็นคนที่คิดมาก คิดลบ ชีวิตนี้ต้อง Perfect ทุกอย่าง หากไม่ได้ดั่งที่หวังไว้จะเครียดมาก จนไม่กินข้าว (เว่อร์ไป) แต่เครียดจริงๆนะ คือ ชีวิตไม่ค่อยจะมีความสุขสักเท่าไหร่

แต่ย้อนไปเมื่อสามปีที่แล้ว เรามีโอกาสได้รู้จักกับเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งนางถือว่าเป็นเพื่อนที่สนิทมาก นางเป็นคริสเตียนจ๊ะ คำว่า คริสเตียน ภาพแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ มีบาทหลวงยืนในโบสถ์ ซึ่งเป็นภาพที่มักจำติดตามาจากในละคร แต่จริงๆ ภาพที่เห็นนั้นจะเป็นแบบคาทอลิก ซึ่งหลายท่านจะเรียกว่า คริสตัง แต่ของเราจะเป็นโปรเตสแตนท์ หรือเรียกสั้นๆว่า คริสเตียน ย้อนกลับมาที่เพื่อน นางชอบไปโบสถ์ ตอนนั้นเราไม่มีความคิดที่อยากจะไปโบสถ์เลย ไม่ใช่ไม่อยากไปนะ แต่เพราะไม่รู้จักโว๊ยย! (ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพ เด็กอายุต่ำกว่า 20 ควรมีผู้ปกครองให้คำแนะนำ) พระเจ้าคือใคร มีตัวตนไหมไม่มีใครรู้

แต่วันหนึ่งนางก็เอ่ยปากชวนไปโบสถ์ชื่อ คริสตจักรบูรณการ (The ALL Christian Church)  ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่ (ลืมบอกว่าไปว่า ช่วงนั้นเรามาเรียนมหาลัยสีม่วง) แต่ด้วยความที่เป็นเด็กสายวิทย์ ทำให้ไม่มีความคิดที่จะเชื่อเรื่องราวพระเจ้าง่ายๆ เพราะคิดว่าพระเจ้าอะไร มีจริงด้วยหรอ แต่เราก็ยอมไป เพราะด้วยความที่อยากรู้ว่าที่โบสถ์เขาทำอะไรกันหว่า ครั้งแรกที่มาจำได้ ก็มาแบบงงๆ แต่สิ่งที่ประทับใจคือ พี่น้องในโบสถ์ต้อนรับแบบเป็นกันเองมาก อบอุ่น ถ้าเป็นสังคมภายนอกอาจจะคิดว่า ใส่หน้ากากเข้าหากันป่าวว๊า แต่เมื่อเราเริ่มมาโบสถ์เรื่อยๆ ก็ได้เรียนรู้เลยว่า เขาทักทายกันเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว ก็คนไม่รู้นี่หว่า แหะๆๆ!!

พระเจ้า&วิทยาศาสตร์ คลิปที่จะไขข้อสงสัยของคุณอย่างกระจ่างแจ้ง

เราไปโบสถ์เรื่อยๆ ประมาณเกือบปี เพราะอยากใช้เวลาในการศึกษาให้มากที่สุด และทุกครั้งที่ไปก็ได้รับคำสอน คำหนุนใจที่หาไม่ได้จากภายนอกมาตลอด และแล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่ยอมจำนนกับพระเจ้า จำได้แม่น วันนั้นคือวันคริสต์มาสเมื่อสามปีก่อน วันนั้นศิษยาภิบาล (คล้ายเจ้าอาวาสในวัด) พูดมาคำหนึ่งว่า คุณไม่มีทางรู้ว่าชีวิตที่เหลือของคุณจะเป็นยังไง แค่คุณขับรถออกไปข้างนอก คุณอาจจะโดนรถชนตายไปเลยก็ได้ แล้วหลังจากตายคุณรู้ไหมว่า คุณจะไปไหนต่อ จะดีกว่าไหมหากวันนี้คุณลองให้พระเจ้าเข้ามาดูแลชีวิตของคุณ หลังจากได้ยินคำนี้ น้ำตาไหลมาจากไหนไม่รู้ แต่รู้อย่างเดียวว่า อยากให้พระเจ้าดูแลชีวิต ตอนนั้นจึงตัดสินใจที่จะเป็นคริสเตียนแบบเต็มตัว

หลังจากนั้นก็เริ่มมีประสบการณ์จากพระเจ้าหลายอย่างทั้งเรื่องของการเรียนที่พระเจ้าให้ผ่านมาได้ด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 และเรากล้ายืนยันตรงนี้เลยว่า หากไม่มีพระเจ้าเราคงทำไม่ได้ และได้ทำงานในสิ่งที่เรารัก ซึ่งพระเจ้าก็น่ารัก รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับชีวิตของเรา คอยจัดสรรให้ทุกอย่างที่ทูลขอ เราชอบอะไร ชอบไปที่ไหน คือ มันมักจะมีเหตุการณ์ที่เราไม่คาดคิดอยู่เสมอว่ามันเกิดขึ้นได้ไง แต่เราเชื่ออย่างหนึ่งว่า ทุกอย่างมันเกิดจากการจัดเตรียมของพระเจ้า และที่สำคัญวันนี้เรามีความสุขกับพี่น้องในครอบครัวของพระเจ้า เป็นความสุขที่ตามหามานาน เราคิดบวกมากขึ้น มีเป้าหมายในชีวิต รักผู้อื่นได้ง่ายขึ้น เพราะพระเจ้าเป็นความรักและที่สำคัญเรามีครอบครัวใหญ่ที่เจอกันทุกสัปดาห์ คอยพูดคุย แบ่งปันสารทุกข์สุขดิบให้ฟัง คอยช่วยเหลือในยามลำบากถึงแม้เราจะมาจากร้อยพ่อพันแม่ แต่ทุกคนคือลูกพระเจ้าเหมือนกัน

หากวันนี้คุณเป็นคนหนึ่งที่กำลังเผชิญกับปัญหาอย่างหนักหน่วงแบบหาทางออกให้กับชีวิตไม่เจอ หรืออยากตามหาความหมายที่แท้จริงของชีวิต มีหนึ่งคนที่คอยช่วยเหลือและคอยต้อนรับท่านอยู่ คือ พระเยซูคริสต์ ลองเปิดใจดูสักครั้งไม่มีอะไรเสียหายและคุณจะรู้ว่าชีวิตที่มีความสุขแม้ไม่มีเงินสักบาท แม้ไม่มีจะกิน แม้จะเจอปัญหารุมเร้ามากมายแต่เรายังมีความหวังและกำลังใจในการใช้ชีวิตต่อไป และนี่คือสันติสุขที่ได้รับมาจากพระเจ้า หากท่านสนใจแวะมาคริสตจักรของเราได้นะ เราจะรอพบทุกท่านอยู่ทุกสัปดาห์

ลองเปิดใจ แล้วคุณจะรู้ว่าพระเจ้าดีต่อชีวิตของคุณยังไง