กำแพงรอบเวียงเชียงใหม่ที่มีคูเมืองล้อมรอบ มีประตูเมืองชั้นในทั้ง 5 คือประตูช้างเผือก, ประตูสวนดอก, ประตูสวนปรุง, ประตูเชียงใหม่และประตูท่าแพ ปัจจุบันมีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติที่เดินทางมาเที่ยวเมืองเชียงใหม่ ให้ความสนใจมาพักผ่อนบริเวณรอบคูเมืองกันมากขึ้น ทั้งมานั่งเล่น เดินเล่น ถ่ายรูป มีกิจกรรมต่างๆ อย่างเช่นที่ผ่านมาคือกิจกรรมปลูกป่ารอบคูเมืองและกิจกรรมของกลุ่มจักรยานชมรมต่างๆ เป็นต้น
แจ่งศรีภูมิ อยู่ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือมีศาลหลักเมืองแจ่งศรีภูมิ แจ่งทั้ง 4 ที่ตั้งอยู่รอบกำแพงเมืองเชียงใหม่นี้ เปรียบเหมือนเป็นป้อมปราการของเมืองในอดีตที่มีเรื่องราวทางประวัติศาสตร์และตำนานความเชื่อต่างๆ สืบทอดกันมายาวนานตั้งแต่สมัยอาณาจักรล้านนา
ใครที่สัญจรผ่านไปมาบริเวณแจ่งศรีภูมิ อาจสังเกตเห็นคุณลุงในท่านั่งอิริยาบถสบายและเชื่องช้าอยู่ริมคูน้ำท่านหนึ่ง ดูผิวเผินคงคิดว่าคุณลุงมานั่งเล่น แต่บางคนอาจสงสัยว่าลุงแกโยนอะไรลงไปในน้ำ พอเข้าไปดูใกล้ๆ เป็นเศษผักกองโต
รถมอเตอร์ไซค์คันไม่เก่ามากขี่มาจอดฝั่งตรงข้ามบริเวณแจ่งศรีภูมิ คุณลุงร่างท้วมสวมเสื้อยืดคอปก กางเกงสแล็คสีซีด รองเท้ายาง พร้อมถุงผักเต็มถุง 1 ถุงใหญ่ คล้ายๆ คนมาส่งผัก รอจังหวะเดินข้ามถนน หามุมนั่งบริเวณริมคูที่เป็นพื้นหญ้าเขียวโล่งเตียน แกะมัดถุงผักที่หิ้วมาเทกองลงพื้น เอ๊ะ! ลุงเขาจะทำอะไร?
เศษผักหลายชนิดตั้งแต่ผักกาด คะน้า หัวไชเท้า ขึ้นฉ่าย ผักชี ส่งกลิ่นลอยฉุน ถ้าหากอยู่ในครัวมื้อนี้คงจะเป็นต้มจับฉ่าย
ค่อยๆ คัดแยกโดยให้เวลาผ่านไปช้าๆ ในขณะที่อัตราความเร็วของรถรารอบบริเวณคูเมืองดูจะวิ่งเร็วกว่าเข็มวินาที เสียงอึกทึกจอแจรอบบริเวณ บางคนที่อยู่ในรถหันมามองขณะรถติดไฟแดง คุณลุงนั่งนิ่งไม่สนใจใบหน้าดูอิ่มเอิบผ่อนคลายแต่เจือความสงสัยนิดหน่อยขณะที่ผมไปนั่งซักถามอยู่ข้างๆ มือที่อวบท้วมเด็ดเศษผักหลายชนิด ย่อยเป็นชิ้นเล็กๆขนาดพอดีคำ โยนลงไปในคูน้ำ แบบนี้จะทำให้น้ำในคูเน่าไหม?
วันนี้ผมได้มานั่งเล่นและให้อาหารปลาไปพร้อมกับลุงอ้วน โดยไม่ได้นัดหมายกันมาก่อน เพราะเวลาเรามักสวนทางกัน ถ้าอยากเจอลุงอ้วน ต้องมานั่งรอ เช้าหรือบ่ายขึ้นอยู่แต่จังหวะเวลาที่จะตรงกัน เหมือนที่ฝูงปลาในคูก็คงมาว่ายเวียนรอเศษผักจากลุงอ้วน
ลุงมานั่งตรงนี้ทุกวัน เวลาไหนบ้าง?
มาทุกวัน แต่มาไม่เป็นเวลา บางวันมาสาย บางวันมาบ่าย ปลาก็มาไม่เป็นเวลาแต่บ้านลุงอยู่แถวนี้
ลุงเอาผักมาให้ปลากิน?
ใช่
แล้วลุงรู้ได้อย่างไรว่าปลากินผัก?
ไม่รู้หรอก อยากใช้เวลาส่วนหนึ่งให้ทานดีกว่านั่งดูปลากระดาษ ลองเอาผักมาให้ปลาเห็นปลากิน ปลาที่นี่ส่วนมากเป็นปลาตะเพียน ปลาเข็มก็มี บางช่วงก็มีคนมาปล่อยปลาสงสารเขาเห็นบางคนมาตกปลา ลุงอยากให้เป็นเขตอภัยทาน
ลุงไปซื้อผักมาจากที่ไหน?
ไปขอมาจากตลาด ตามเกสท์เฮาส์แถวนี้ก็มีเศษผัก เป็นเศษผักที่เขาคัดแยกทิ้งขยะ
แต่ละวันลุงเอาผักมาให้ปลาเยอะไหม?
ก็แล้วแต่ว่าถุงที่เราเอาไปใส่ใบใหญ่แค่ไหน
ลุงมาให้อาหารปลาที่นี่นานยัง?
เพิ่งจะสองสามเดือน ตอนแรกมีคนมาบอกว่าเดี๋ยวน้ำจะเน่า หลังๆ เขาก็ไม่มาว่าอะไร ผักที่โยนลงไปปลามันกินหมด ลุงไม่ได้โยนเศษขยะลงไปในน้ำ
ลุงอ้วนส่งผักมาให้ผมพร้อมบอกว่า “ลองดูสิ” ผมหยิบผักคะน้ามากำมือหนึ่งกลิ่นขึ้นฉ่าย ผักชี ฉุนลอยเตะจมูก โยนคะน้าที่เด็ดลงไปในคู สักพักปลาตะเพียนตัวเล็ก ตัวใหญ่ก็ขึ้นมากิน บางตัวก็ว่ายเวียนวนรอบบริเวณเหมือนรอเศษขนมปังจากผู้ใจบุญ ผมขำอยู่ในใจที่เห็นปลากินผัก นึกถึงนกพิราบที่ประตูท่าแพรุมจิกกินข้าวเหนียวนั่งดูไปดูมาก็เพลินเหมือนที่ลุงอ้วนว่า
ระหว่างนั่งให้อาหารปลาเงียบๆ ลุงอ้วนก็พูดถึงเรื่องบาปบุญ เรื่องศีล 5 ข้อ ว่าทำได้ข้อเดียวคือไม่เบียดเบียนสัตว์ก็ยังดี ผมนั่งฟังลุงอ้วนเล่าอย่างเงียบๆ เพราะที่ลุงอ้วนเล่ามามันเป็นความสุขของลุงอ้วน การต้องขี่มอเตอร์ไซค์เพื่อเดินทางไปตลาด ไปขนเศษผักถุงโต เอามาให้ปลากินทุกวันๆ ลุงอ้วนบอกว่ามันไม่ใช่ภาระอะไรหนักหนา มันเป็นความชอบและสุขใจที่จะทำ
[wpgmza id=”37″]
