เราจะข้ามฟ้ามา…#เชียงใหม่ไปฉางซา 6

เราเดินสวนทางกับที่เราเดินเล่นเมื่อคืน เดินลงไปทางทิศใต้มองหาจุดที่จะทานมื้อแรกและตั้งใจจะเดินเท้าเที่ยวไปตามจุดสำคัญๆ ที่ปรากฏบนแผนที่ ที่ได้รับมา

เดินงมๆ ไปเลี้ยวนั่นเลี้ยวนี่แล้วพบว่าบริเวณเมืองเก่าเฟิงหวงนี้มีพื้นที่กว้างขวางให้เดินเยอะมากๆ แต่ร้านรวงที่เปิดขายกันอยู่แลดูจะหน้าตาเหมือนกันหมดนั่นคือ ร้านขนมคล้ายถั่วตัด ร้านขายกลองเจมเบ้และร้านอาหาร เดินไปๆ ก็จะเจอร้านแบบนี้เป็นส่วนใหญ่ทั่วบริเวณ

สองข้างทางเดินก็จะมีป้าๆ น้าๆ มาเชิญชวนให้ถักเปียผมด้วยเชือกสีๆ แลดูน่าจะเป็นจุดขายอย่างหนึ่งของเมืองนี้สนนราคาเส้นละ 1 หยวนหรือ 5 บาทเท่านั้นถ้าผมฉันยังยาวๆ อยู่นี่คงถักไปแล้ว บ้างก็มีเชิญชวนให้เช่าชุดพื้นเมืองสวมใส่ถ่ายภาพ พิมพ์รูปเดี๋ยวนั้นเลยซึ่งดูน่าจะเป็นชุดเผ่าเดียวกับที่จางเจี่ยเจี้ยซึ่งน่าจะเป็นชนเผ่าม้ง บางทีก็มีตากล้องหนุ่มมาชวนเหล่าผู้ชายให้เช่าสวมชุดคล้ายๆ นายพราน มีหมวกติดขนนกและถือปืนเก๊กท่า

เราเดินๆ ไปเจอร้านหนึ่งท่าทางไม่แพงหน้าตาอาหารก็น่าสนใจเลยแวะกินกัน ในร้านประดับไปด้วยธงชาติจีน ยืนยันว่าเราอยู่จีนจริงๆ สั่งหมี่น้ำชาม แห้งชาม ของฉันเป็นหมี่น้ำเห็ดหูหนู เกิดมาเพิ่งเคยกินเห็ดหูหนูเยอะสุดรวดเดียวก็วันนี้

ด้วยความที่เฟิ่งหวงก็มีบริเวณอยู่ประมาณนี้ เดิน 2-3 รอบก็จะพอเดาทางได้เราเดินๆ เบื่อก็กลับที่พัก เบื่อๆ ก็ออกกันมาอีก เจอร้าน Yingzi บรรยากาศดีอยู่ริมแม่น้ำ มีเมนูหน้าตาดีมาบนแท็บเล็ต เดาว่าวันนี้น่าจะได้กินกาแฟที่รสชาติคุ้นเคยเหมือนที่ไทย ชี้นิ้วสั่งอะไรไปไม่รู้มีวิปครีม ได้กาแฟกลับมาหน้าตาดีมากแต่รสชาติก็จืดชืดเช่นเคย แถมมีเหล้าใส่มาในกาแฟด้วย กูสั่งอะไรไปเนี่ย

บรรยากาศที่นี่คนจะหนาแน่นถ้าเป็นวันหยุด ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ พอเป็นวันธรรมดาผู้คนก็จะบางตาลงไป คนจะมารวมตัวกันหนาแน่นก็ช่วงเย็นๆบริเวณริมแม่น้ำ ทางข้ามแม่น้ำก็จะมีทั้งสะพานเล็กสะพานใหญ่ บางจุดก็มีเหมือนเสาหินให้เดินข้ามวัดความกล้า

อาหารมันก็คือส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตวัฒนธรรมนั่นแหล่ะ สิ่งที่แตกต่างเราย่อมไม่คุ้นเคย จะมาบอกทันทีว่าอันนั้นอันนี้ อร่อยหรือไม่ มันคงไม่ได้ เพราะลิ้นเราลิ้นเค้าไม่เหมือนกัน เบื้องต้นน่าจะถูกปากหรือไม่ถูกปากมากกว่า ใช้ได้กับหลายๆ อย่าง

เดินไปเดินมา มาเจออนุเสาวรีย์ วัวกระทิงหรือตัวอะไรสักอย่างตอนแรกก็ไม่แน่ใจ ยืนทำหน้าที่เฝ้าเมืองหรืออะไรของมันก็ไม่รู้ตอนแรกไม่รู้ตัวอะไร แต่ดูจากกล้ามน่าจะเป็นกระทิง แต่ทำไมมันไม่มีเขา มาดูใกล้ๆ คิดว่าเขาน่าจะโดนขโมยไปแล้ว เศร้าใจแทน

ตามตรอกซอกซอยแม้จะเต็มไปด้วยการขายการซื้อข้าวของทั้งหลายอย่างหนักหน่วง แต่บางจุดบางมุมก็มีวิถีชาวบ้านแบบไม่ได้สนใจนักท่องเที่ยวให้เห็นอยู่บ้าง เช่น มีซุ้มหมากรุกจีน ที่เซียนเก่าใหม่มานั่งเล่นนั่งเชียร์กัน นึกถึงชีวิตฉันยามเด็กที่มักพาตัวเองไปยังซุ้มหมากรุกไทยที่ร้านกาแฟในตลาดแถวบ้าน เล่นเองบ้างนั่งดูผู้ใหญ่เค้าเล่นบ้าง เป็นความบันเทิงต้นทุนต่ำสำหรับฉัน พ.ศ. นั้นจริงๆ

ซอกซอยด้านนอกกำแพงทางด้านใต้เฉียงไปทางตะวันตก มีลักษณะแตกต่างจากบริเวณอื่นๆ อยู่พอสมควรเพราะมีร้านรวงที่แปลกตาตั้งอยู่ มีโฮสเทลและเกสต์เฮาส์ที่หน้าตาเก๋ไก๋กว่าในตัวกำแพงเมืองที่ติดกับแม่น้ำ ซึ่งแลดูการตกแต่งประดักประเดิดยังไงไม่รู้คงมุ่งให้คนมาพักเยอะๆ และจุดขายก็คงเป็นระเบียงที่สามารถมองเห็นแม่น้ำได้เพียงเท่านั้น แต่กับที่พักบริเวณนี้ ตกแต่งมีสไตล์กว่ามากแถมยังราคาถูกกว่าซึ่งเราเล็งเห็นแล้วว่าดี เพราะเราก็ไม่ได้ต้องการแม่น้ำขนาดที่ว่าก่อนนอนและตอนตื่นจะต้องเห็นแม่น้ำทันทีขนาดนั้น เลยคิดว่าเดี๋ยวย้ายมานอนแถวนี้ดีกว่า

ละแวกนี้มีร้านขายเครื่องดนตรีจีนอยู่ซึ่งแน่นอน ฉันไม่สนใจไม่ได้แต่จากงบประมาณในกระเป๋าก็คิดว่าไม่น่าจะได้อะไรติดกลับไป ก็ดันไปเห็นขลุ่ยดินเผาโอคาริน่าที่มีหลายขนาด แน่นอนอันเล็กๆ ต้องถูกไปขอลองเป่าๆ ดู สนนราคา 20 กว่าหยวน สบายมากถ้าจะซื้อ แต่ในร้านดันมีเครื่องเป่าอีกเยอะมาก เลยขอเค้าลองเป่าไปเรื่อยสุดท้ายก็มาเสร็จให้กับขลุ่ยน้ำเต้าราคา 300 กว่าหยวน ต่อแล้วต่ออีกมาอยู่ที่ 200 กว่าหยวน เรียบร้อย เจริญพร

เราเดินไปเดินมาในซอยนี้อยู่หลายรอบ เพราะทั้งน่ารักและน่าสนใจให้ความรู้สึกเหมือนเดินถนนคนเดินดี ผ่านหน้าเกสต์เฮาส์นึง เจ้าแมวหน้าตาตลกกลิ้งๆมองๆ มาทางเรา แน่นอนฉันแพ้แมว เราจูงมือกันเข้าไปคุยเสวนากับแมวและเจ้าของมันซึ่งก็คือเจ้าของที่พักนั่นเอง เจ้าแมวชื่อ ถัง ควัน เราคุยกันไปคุยกันมา ถามราคาที่พัก แล้วก็ตอบตกลง จอง พรุ่งนี้จะย้ายมานอนที่นี่นะ ได้ตังค์เราเพราะเจ้าถัง ควัน แท้ๆ เลย

ChaHarmo : คือบุคคลที่ทำอะไรไปเรื่อยไปเตื่อยไม่เป็นชิ้นไม่เป็นอันแต่ก็สุขใจดี
ดำเนินชีวิตไปแล้วแต่สายลมโชคชะตาและบางปรารถนาส่วนตัวจะชักนำ
รักเสียงดนตรี หนังสือ ผู้คน ความแตกต่างและการเดินทาง
ติดตามเรื่องราวต่างๆเพิ่มเติมกันได้ในที่เหล่านี้
ChaHarmo
Chaharmo
ChaHarmo