ก่อนอื่นต้องขอเป่าเค้กฉลองครบรอบ 10 ปีถนนคนเดินเชียงใหม่กันซักหน่อย
ก็แหม อุตส่าห์มีอายุครบตั้ง 10 ปี ทั้งยังเป็นต้นแบบถนนคนเดินให้หลายๆที่ในประเทศไทย ในวาระสุดแสนจะพิเศษใส่ไข่แบบนี้ 10 ปีมีหน ลองแวะไปดูกันซักหน่อยแล้วค่อยกลับมาดูบอลคู่บิ๊กแมตซ์เมืองแมนเชสเตอร์ก็แล้วกัน ผมกระโดดถีบตัวเองออกจากฐานบัญชาการช่วงหัวค่ำ กะเกณฑ์ไว้เดินเล่นๆซัก 2 ชั่วโมงน่าจะเพียงพอ แต่ให้ตายเถอะโรบิน! ผมขับรถหาที่จอดมอ’ไซค์เสียเวลาไปครึ่งชั่วโมง รถราก็ติดกันแบบว่าเยอะมาก นักท่องเที่ยวมากหน้าหลายตาต่างพากันแห่มาถนนคนเดินกันจ้าละหวั่น ผมสับเข้าทางฝั่งวัดพระสิงห์ เดินไปยังไม่ถึง 30 เมตร ก็ยืนแน่นิ่งแช่เป็นกล้วยปิ้งคาเตา เพราะไปไหนไม่ได้ คนมาเดินเที่ยวก็เยอะมากๆ
คาดคะเนด้วยสายตา คาดว่าคนน่าจะมาเดินเล่นมากว่ามาเดินซื้อของกันซะเป็นส่วนใหญ่
เดินไปเดินมาสายตาก็หยุดอยู่ตรงหน้านายตำรวจท่านนึงกำลังเล่นกีตาร์ร้องเพลง เพื่อนสนิท เบื้องหน้ามีเก้าอี้วางกล่องบริจาคแปะไว้ “ดนตรีเพื่อการกุศล” ช่วยทุนการศึกษาเด็กยากจน ที่อยู่ในท้องถิ่นทุรกันดาร, คนชรา, คนพิการ, คนป่วย และทำบุญ
ถือว่าเป็นภาพที่สร้างความประทับใจให้กับประชาชนผู้ไม่เคยหลีกเลี่ยงภาษีอย่างผมเป็นอย่างยิ่ง รวมทั้งคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถว อีกทั้งยังต้องขอบคุณ ดต.สิมานนท์ โพธิสุวรรณ หรือ “ลุงดาบหมาน” ที่ทำให้รู้ว่าตำรวจไทยดีๆก็ยังมีให้เห็นกันอยู่เยอะนะ
ว่าแล้วก็ขอกระทืบมือให้กับความดีงามของนายดาบตำรวจท่านนี้ ที่ช่วยให้โลกเบี้ยวๆใบนี้น่าอยู่กันยิ่งขึ้น
จะทำดีไม่ต้องไปอายใคร
เดินดูของไปเรื่อยเปื่อยสักพัก ก็ยังไม่มีอะไรติดไม้ติดมือ เท่าที่มีก็จะหนักไปทางของกินขนม ไอติม ซะมากกว่า ของที่นำมาวางขายที่นี้หลักๆจะมีของพื้นเมือง ของแฮนด์เมค เครื่องประดับตกแต่ง เสื้อผ้า ของที่ระลึก กระเป๋า ผ้าพันคอ โคมไฟ ฯลฯ หรือจะเป็นสินค้าแฟชั่นก็มีให้เลือกซื้อ รวมทั้งของกินหลากหลายอย่าง
นอกจากนี้ก็ยังมีการแสดงของศิลปินทั้งดนตรี งานภาพวาดศิลปะ ที่ต้องซูฮกให้เลยคือกลุ่มนักดนตรีคนพิการทางสายที่มีฝีมือการเล่นดนตรีอย่างฉกาจ จนคนปกติอย่างผมยังต้องอายม้วนเลย
และที่ลืมไม่ได้สำหรับชายหนุ่ม หากใครไปถนนคนเดินประจำ ก็จะเจอสาวน้อยคนสวยยืนเล่นไวโอลินเปิดหมวกอยู่ บางคนไม่รู้หรอกครับว่าไอ้เพลงที่เล่นมันเพราะมั้ย เพราะเอาแต่ยืนถ่ายรูปน้องเค้า หนึ่งในนั้นก็มีผมรวมอยู่ด้วย
เสน่ห์ถนนคนเดินเชียงใหม่ที่เป็นเอกลักษณ์หลักๆที่ผมจำได้และโดนเด่นคือการอู้กำเมืองของคนประชาสัมพันธ์ในงาน รวมทั้งของที่นำมาขาย หรือ ของกินก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
10 ปีของถนนคนเดินที่นี้ ยังคงก้าวต่อไปเรื่อยๆให้นักท่องเที่ยวได้มาชม เดินเที่ยวกัน สนุกไปกับการซื้อของฝากของกิน และเป็นเอกลักษณ์ของคนเชียงใหม่ ตราบใดที่มันยังมีเสน่ห์ให้ค้นหาอยู่
