เมื่อนึกถึงของกิน สถานที่แรกที่วิ่งเข้ามาใส่ในหัวก่อนเลยคือตลาด
ตลาดในที่นี้คือตลาดสดนะครับ ด้วยความที่ฐานบัญชาการส่วนตัวผมใกล้ตลาดประตูเชียงใหม่ หิวอะไรนึกไม่ออก มักจะพาตัวเองไปป่วนเปี้ยนแถวนั้นเสมอ ส่วนใหญ่ก็มักจะไปกันตอนเย็น ตอนค่ำนี้แหละครับ ตอนเช้าก็นานๆทีจะได้ไป เหตุผลไม่มีอะไรมากไปกว่าการโดนพลังลึกลับจากที่นอนกระชากไว้ไม่ให้ลุก ยิ่งหน้าหนาวแล้ว ยิ่งไม่ต้องมาคุยกันเลย
ตลาดประตูเชียงใหม่ จะมีกันสองเวอร์ชั่นนะครับ คือตอนเช้ากับตอนเย็น ตอนเช้าด้านในตลาดก็จะขายของกิน ของสดกันทั่วไปๆ อาหารหรือกับข้าวในตอนเช้ามีหลายเจ้าที่ขนความอร่อยมาฝากกันทั้งคาวและหวาน ด้านหน้าตลาดจะพลุกพล่านไปด้วยผู้คนและรถที่ต่างพากันมาจับจ่ายใช้สอย มีพระภิกษุมาบิณฑบาตหน้าตลาด รอญาติโยมทั้งหลายที่ผ่านมาแถวนั้น ได้ทำบุญกัน ซึ่งแถวนั้นก็จะมีกับข้าวที่แพ็คไว้สำหรับใส่บาตรกันโดยเฉพาะให้ได้เลือกซื้อพร้อมใส่เลยทันทีแบบไม่มีอะไรให้ยุ่งยากมากความ
สลับกลับมาตอนเย็น พอตลาดสดตอนเช้าได้ในวายลงไป พวกของกินในช่วงหัวค่ำก็จะมาปรากฎกันทันทีในฝั่งด้านนอกของตลาดริมถนน ส่วนใหญ่มักจะเป็นรถเข็นขายอาหาร ก็ไล่กันไปตั้งแต่ ก๋วยเตี๋ยว หอยทอด ผัดไทย เย็นตาโฟ ลาบ ก้อย ส้มตำ ไก่ย่าง หมูปิ้ง ปาท่องโก๋ อาหารพื้นเมืองสำเร็จรูป ผลไม้ ขนมปัง ขนมหวาน ขนมจีน หรือแม้กระทั่ง เหล้าตองก็ยังมีตั้งโต๊ะขายกันแถวนั้นเลยครับ
กวาดสายตามองไปก็จะพบว่าของกินเยอะเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ทีเด็ดอาหารแถวนั้นเท่าที่ผมไปซัด แล้วรสชาติอร่อยถูกปาก ก็จะมีโรตี ขนมครก ปอเปี๊ยะทอดของตือคาโค ขนมจีน และก๋วยเตี๋ยว 10 บาท
คนส่วนใหญ่มาเดินตลาดตอนเย็นก็มักจะเป็นนักท่องเที่ยวล่ะครับ ทั้งไทย จีน ฝรั่ง เดินกันให้ควั่ก โดยเฉพาะฝรั่งที่ชอบซื้ออะไรกินแปลกในความรู้สึกของเขา หรือบางอย่างก็ยืนดูสงสัยขมวดคิ้วอยู่ว่ามันคืออะไร รสชาติจะออกมาแบบไหน ไม่ใช่เฉพาะฝรั่งล่ะครับที่งง ผมล่ะคนนึงที่งงเป็นบางครั้งเหมือนกัน เพราะกับข้าวบางอย่างผมก็ไม่รู้จักเลย
ไปๆมาๆ พอไปตลาดประตูเชียงใหม่บ่อยเข้า ผมก็นึกสนุก เวลาไปหาไรกิน ชอบไปมองดูฝรั่งเวลาเขาซื้อของกิน มันสนุกตรงฝรั่งทำหน้างงก่อนซื้อกินเนี่ยแหละ
แต่ถ้าเป็นพวกนักท่องเที่ยวทางฝั่งเอเชียตะวันออก ก็จะมีเสียงโวกเวกโวยวายกันนิดนึง ตามสไตล์สำเนียงพวกเขา โดยเฉพาะคนจีน จนบ้างครั้งผมนึกว่าทะเลาะอะไรกัน ทำไมถึงเสียงดังนักหนา ที่แท้ก็พากันยืนมุงดูกับข้าวแล้วก็พากันวิจารณ์ เวรกรรมจริงๆ
แต่ก็ถือเป็นรสชาติของชีวิตที่มันต้องมีเอาไว้ให้เราได้สัมผัส เพราะนอกจากเสียงนักท่องเที่ยวคุยกันเสียงดังแล้ว อย่าลืมว่าพระเอกของงานอันทรงเสน่ห์ที่อยู่คู่วงการตลาดไทยมาหลายร้อยปี คือเสียงแม่ค้าตลาดอันสุดแสนจะเจี๊ยวจ๊าวเวลาขายของครับ
