saisamon

         (ความเดิมจากตอนที่ 1 และ 2)         ผมแก้ปัญหามอร์นิ่งคอลตอนหกโมงเช้าด้วยการถอดปลั๊กโทรศัพท์ออก อาหารเช้าไม่สนใจ ขอนอนต่ออีกสองชั่วโมง เวลาตื่นอาบน้ำแนะนำเปิดน้ำเย็นๆ ให้มันสะท้านตะโกนดังๆในห้องน้ำคนเดียว “หนาวเซอะ หนาวง่าว บะเฮ้ย” ช่วยได้เยอะครับเชื่อผม ทัวร์พามาดูเรื่องน้ำมันสนแดง ที่นี่เขามีเครื่องเช็คตับไตไส้พุง เบาหวานความดัน สารพัดโรค เลือดจับตัวบนผิวหนังแดงเต็มไปหมด ผมลองเช็คคนแรก เขามีตารางหกช่อง ผมมีครบหมดแต่เก็บเงินไว้ซื้อโซจู 555 ผมเลี่ยงออกมาพร้อมกับลุงทูนและน้องนัย หลังจากคุยๆกันบ่อยๆ เราก็เริ่มหนีทัวร์ด้วยกัน นัดนี้ผมพาลุงออกข้ามถนนมาเดินตลาดหน้าห้างของลดราคา เห็นสตอร์เบอร์รี่เกาหลี ที่ไกด์อยากให้เราสั่ง แต่ที่ข้างทางเขาขาย รู้แล้วอย่าบอกใครนะ ถูกกว่าทัวร์บอกอีกครับ 555 ผมไม่ซื้อหรอกรักษาหน้าเขา อิอิ เดี๋ยวอาร์มมี่ถามตบเอา 555 เลยซื้อมาม่าเกาหลีลดราคามาสองสามแพ็คและก็ลูกพลับเกาหลี ตามหามานานอยากกินมาก ริมปิงขายตกลูกสองสามร้อย กินแต่พลับบนดอย ฝาดเหลือเกิน… บุญมีวิ่งมาตามหา น้องอาร์มมี่ไกด์ค้อนพวกผมตาเหลือกตามประสาของแก ออกจากเรื่องน้ำมันสนแดงเขาก็พามายังดินแดนสวรรค์ของสาวๆ เครื่องสำอางครับ ที่นี่เราได้พบกับนาธานตัวเป็นๆ ใช่ครับเหมือนมาก […]

        หลังจากตอนที่ 1 ผมเริ่มหลงรักเกาหลี มินอาเดินออกมาส่งผมตอนตีสอง เราจับมือกันเดินออกมา ผมรู้สึกเป็นหนุ่มเกาหลีขึ้นมาทันที ผมต้องกลับแล้ว เธอต้องอยู่ปิดร้านตีห้า ผับเกาหลีปิดตีห้า ไม่เหมือนบ้านเรา เอ๊ะอ๊ะก็จะปิด จัดระเบียบสังคมเที่ยงคืนตีหนึ่งอยู่นั่นแหล่ะ เด็กหนุ่มสาวเกาหลีกินเบียร์กินเหล้าเมามันก็กลับเองแหล่ะ เมื่อรู้ตัวว่าเมาใครก็ต้องกลับ ผมเมาก็ต้องกลับ ใครเมาก็ต้องอยากกลับทั้งนั้น ใครจะไปนอนหน้าเธคหน้าผับ ผมแลกไลน์เธอไว้ แต่มันเป็นภาษาเกาหลี ช่างมันเถอะ ภาษาอะไรก็น่าจะคุยกันได้  แล้วผมก็หลงทางครับ ผมเดินไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่าไกลโรงแรมมามาก ผมเพลินกับแสงสีเกาหลีมากไปรู้ตัวอีกทีก็หลงซะแล้ว คนยืนสูบบุหรี่ คนเมาบรรยากาศมีไฟเป็นโคมๆ บางคนหิ้วปีกสาวๆเมาล้มลุกคลุกคลานบรรยากาศ เหมือนหนังฮ่องกงเลย ผมเห็นตำรวจเกาหลีขี่รถผ่านผมโบกเลยเข้าไปถามชื่อโรงแรมหาทางกลับ ตำรวจเกาหลีพาผมขึ้นรถไม่ได้ไปโรงพัก เขาพาผมมาส่งถึงหน้าโรงแรมเลยใจดีมาก ตำรวจเกาหลีไอเลิฟยูนะจ๊ะ ผมถึงเตียงได้หลับเป็นตาย เสียงโทรศัพท์กระชากวิญญาณดังทะลุลงไปกลางหัวใจ ใจเต้นตุ๊บๆเจ็บหน้าอกใจหวิวบอกไม่ถูก คุณรู้รหัสลับหรือยัง 6 7 8  คุณต้องรู้แน่ๆ มอร์นิ่งคอล อาหารเช้า ล้อหมุน… 6 โมงเช้าคือ ตี 4 บ้านเรานะครับ สิ่งที่ช่วยได้ดีคือกาแฟดำเท่านั้นจริงๆ เรื่องที่ไกด์พูดบนรถประวัติเกาหลีเหนือ เกาหลีใต้ วัฒนธรรมเกาหลี […]

        ไม่เคยชอบอาหารเกาหลี ไม่เคยอินหนังของเกาหลีหรือติดซีรีย์ใดๆ ดูแต่หนังแอคชั่นแบบเจมส์บอนด์ ระเบิดภูเขา เผากระท่อม อะไรเทือกนั้น ดาราเกาหลีไม่รู้จักสักคน อาหารของโปรด คือลาบ ส้มตำน้ำตก ต้มแซ่บ เบียร์ก็ซัดแต่ลีโอ โซจงโซจู ไม่เคยเฉียดปาก ได้ยินคำว่าเนื้อย่างเกาหลี ก็คิดถึงแต่สมรักษ์ คำสิงห์ เขาทราย อะไรอย่างงี้ คือหมูกระทะกับพี่นี่มันไม่ถูกปากกันเลย มันร้อน ผมขี้เกียจย่างควัน แย่งกันกิน อะไรร้อนๆไม่ไปใกล้เลยขนาดเวลาจีบสาว เค้าพาไปเอ็มเคพี่ยังเหงื่อแตกซิก เพลงเกาหลีนี่จบเลย นักร้อง เกาลงเกาหลียิ่งไปกันใหญ่  รู้จักและได้ยินแต่กำลังจะตาย เอ้ย! กำนันสไตล์ ของพี่เช  เพียงคนเดียว เรามันประเภทสาวกคาราบาว หนุ่ยไมโคร นู-โว  ป้าง ทาทายัง อะไรอย่างงี้ ต่างประเทศก็เคยไปแต่เมืองจีน ทัวร์สกปรกห้องน้ำเหม็น ขากถุย ดูโชว์ฟ้อนรำชนเผ่า น้ำแข็งไม่มีให้ ของขายเก๊ขายของปลอมก๊อป  ไม่ต้องมาชวนพี่เลย  เกาหลีนี่ไม่อยู่ในหัวเลย พี่นี่หลงรักสาวเจแปน หนังอีโรติคทั้งหลาย ส่งในไลน์กลุ่มพี่ดูจนตาแฉะ ปลาดิบปลาแซลมอนนี่ […]