อาจจะเป็นเรื่องปกติแสนธรรมดาสำหรับวัยรุ่นยุคนี้ที่มองเห็นม้วนเทปเพลงในสมัยเก่า เป็นของโบราณคร่ำครึ ไม่มีค่า กลายเป็นของล่าสมัย ไหงจะไปสู่เครื่องฟังเพลงระดับเทพอย่าง IPod
หากแต่ใครเป็นวัยรุ่นในยุค 80s หรือ 90s นี่คือความทรงจำอย่างนึง ที่พึงจะได้รับจากเสียงเพลงอันไพเราะ นอกจากรายการเพลงวิทยุตามสถานีต่างๆ เพราะก่อนที่แผ่นซีดีเพลง แผ่นMP3 จะบุกถล่ม ม้วนเทปเพลงคือสุดยอดของมีค่าสำหรับนักฟังเพลงทุกหัวระแหงจะฟังเพลงที่ชอบทั้งที เป็นต้องมีกรอม้วนไปหน้า A หรือ B ไปยังเพลงที่ชอบ ไม่มีการกดรีโมทเลื่อนไปฟังเพลงนั้นได้ทันทีทันใด เหมือนในสมัยนี้หรอกครับบางคนฟังจนเทปยืดหย่อนยาน ก็หาวิธีทางแก้เพื่อจะได้ฟังอีก คือการเอาม้วนเทปไปในแช่ตู้เย็น เพื่อช่วยลดอาการเทปยืดได้ (ผมเคยลองทำมาแล้ว)
ความทรงจำสุดท้ายเกี่ยวกับม้วนเทปผมคือการได้รู้ว่าแม่เอาม้วนเทปของผมทั้งหมดไปขายให้พ่อค้าขายของเก่า แบบไม่เหลือเลยซักม้วน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมเคยย้ำกับแม่แล้วว่าห้ามเอาไปทิ้งหรือเอาไปขาย แต่ก็สายไปเสียแล้ว ที่เหลือไว้ดูต่างหน้า ก็มีแค่หน้าปกเทปไม่กี่อันหลังจากม้วนเทปผมหายสาบสูญไปกับพ่อค้าขายของเก่า ทุกวันนี้ถ้ามีเวลาว่างได้กลับบ้านผมจะต้องคอยไปเช็ค กองหนังสือ นิตยสารต่างๆของตัวเอง ว่าแม่แอบเอาแมกกาซีนพวกนี้ไปขายรึป่าว เพราะก่อนหน้านี้ตอนมัธยม แกเคยเอาของผมไปขายให้พ่อค้าขายของเก่ามาแล้วก่อนจะเผลอออกนอกเรื่องไปมากกว่านี้ ผมว่าเราวกกลับมาที่เดิมกันก่อนดีกว่าครับ ฮ่าๆๆ
ปัจจุบันนี้ร้านค้าที่ยังขายม้วนเทปเพลง นับว่าหาได้ยากมากครับ เนื่องด้วยเทคโนโลยีในการบันทึกเสียงที่ก้าวไปไกล ร้านที่ยังคงขายอยู่คงเป็นม้วนเทปเพลงมือสอง หรือ ม้วนเทปเพลงที่รอวันโละให้หายสาบสูญไปจากโลกใบนี้ หรืออาจจะรอพ่อค้าขายของเก่าเขมือบมันไป
ยังดีที่เชียงใหม่ยังพอจะเหลือร้านขายม้วนเทป ให้เลือดลมวัยรุ่นปลายยุค 90s อย่างผม ได้เลือดลมฉีดพล่าน
.jpg)
ร้านที่ว่าคือ ร้านทิพย์เนตร์ เอนเตอร์ไพรส์ ขาใหญ่แห่งร้านขายซีดีเพลงและหนังในเมืองเชียงใหม่ตรงตลาดทิพย์เนตร หรือจะเป็นแบบเก่าๆก็มีตรงตลาดขายของเก่าวันเสาร์หลังโรงเรียนปริ้นส์ฯ
ส่วนร้านที่ผมไปดูคือ ร้านทิพย์เนตร์ เอนเตอร์ไพรส์ จะบอกว่าเป็นความบังเอิญก็ใช่ที่ไปทานข้าวแล้วแวะไปดูร้านขายซีดีหนัง แต่ดันไปเจอม้วนเทปวางเรียงรายขายเป็นตับอยู่ข้างๆร้านใกล้ๆกระบะแผ่นหนังที่เอามาโละขายม้วนเทปที่ว่าไม่ใช่ของมือสองที่ผ่านการใช้งานมาจนยาน แต่เป็นเทปใหม่ที่ไม่มีคุณค่าสำหรับคนปัจจุบัน แต่สำหรับผม นี่คือของสำคัญสำหรับนักฟังเพลงที่มีคุณค่าทางจิตใจอย่างเปี่ยมล้น ผมหมดเวลาไปพอสมควรกับการไล่กวาดสายตาดูม้วนเทปเพลง บางอัลบั้ม เป็นเพลงฮิตระดับโลก บางอัลบั้มก็เข้าชิงรางวัลทางดนตรีหลากหลายสาขา ไม่ว่าจะเพลงไทย เพลงสากล ลูกทุ่ง เพื่อชีวิต มันมีหมดเลยว่ะแต่ก็อย่างว่าแหละ ใครมันจะไปสนใจนอกจากคนบ้าๆแบบผม แถมซื้อไปไม่รู้จะเอาไปเปิดยังไง เครื่องเล่นเทปก็ยังไม่มีเอาเป็นว่าที่ซื้อไป เอาไปเก็บไว้เป็นของที่ระลึกมีคุณค่าทางจิตใจมากกว่าใช้งานแล้วกัน เอาไปเก็บไว้ว่าครั้งนึงก่อนจะมีเครื่องเล่น MP3 หรือ IPOD ที่บรรจุเพลงได้นับหมื่น โลกของเราเคยมีม้วนเทปเพลงที่ใช้บันทึกความไพเราะให้คนฟังได้สนุกสนาน
ไม่แน่นะครับอีก 20 ปี ข้างหน้า ม้วนเทปอาจจะเป็นของหายากที่มีราคาเหมือนแผ่นเสียงในสมัยก่อนก็เป็นไปได้
