ตัวละคร
องค์ประกอบหลักสำหรับการดำเนินเรื่องราว ที่ถูกขีดเขียนขึ้น
โดยที่มันก็แตกต่างกันในรูปแบบของประเภทตัวละคร
ไม่ว่าจะเป็น
ละครหลังข่าวที่ขื่นขม
ซิทคอมที่เรียกเสียงหัวเราะไม่เว้นแต่ละอาทิตย์
แม้แต่ซีรี่ย์จาก Netflix หลากอารมณ์ที่ทำให้คนเราอดหลับอดนอนกันมานักต่อนักแล้ว
สามอย่างที่ได้พูดมา
มักมีการแสดง และดำเนินเรื่องราวที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ไม่พอแค่นั้น
เพราะละคร “ชีวิต” ก็เช่นกัน ที่เราต่างเป็นตัวละครของกันและกัน แถมแตกต่างในบทบาท
ตามแต่เรื่องนั้น เป็นเรื่องของ “ใคร”
แท้จริงแล้ว
เราต่างล้วนเป็นตัวละครในเรื่องราวของใครคนอื่นคนใดก็ตาม
คุณอาจเป็นถึงอาจารย์ผู้คอยชี้แนะ สั่งสอนในเรื่องราวของเค้าคนนั้น
คุณอาจจะเป็น พระเอก หรือนางเอกในเรื่องของ คนใกล้ตัวที่เขาปราบปลื้ม
คุณอาจเป็นถึงพระรอง นางรองที่มีส่วนกับเรื่องราวสำคัญสำหรับใครบางคน
คุณอาจเป็นตัวร้ายในเรื่องราวของใครซักคน ที่มิอาจมีวันที่จะร่วมกันสร้างเรื่องราวดีๆ
ให้แก่กันได้
หรือแม้แต่
ชาวบ้านสี่ที่คุณ ก็มีสิทธิ์เป็นได้ เพื่อประกอบเนื้อเรื่องของคนแปลกหน้า แถมไม่สารารถตอบได้ด้วยซ้ำ ว่าเราได้อยู่ในสายตาของเขาหรือไม่
ผมไม่สนหรอกว่าเรื่องราวนั้นจะเป็นอย่างไร ลึกซึ้งกินใจ จะเศร้าเคล้าน้ำตา หรือน่าเบื่อหน่ายจนต้องขอหนีไปหลับ มากน้อยแค่ไหน
เพราะยังไงในชีวิตของคุณ “ตัวละครเอก” ก็ยังคงเป็นตัวคุณเองอยู่เสมอ ไม่ว่า จะพระ หรือนาง
คุณนั่นแหละ ตัวละครนำ ในการบอกเล่า และนำพาเรื่องราว
ตั้งแต่ต้นจนจบ “บริบูรณ์” ในเส้นเรื่องของคุณเอง
From
ยังมีเรื่องราวในมุมมองอีกมากมายจาก “กล่องข้อความเที่ยงคืน” ใน https://reviewchiangmai.com/author/teerapat/
