สำลักความทุกข์ด้วยเสียงหัวเราะ
ทุกข์ – ขัง
ความทุกข์ที่ถูกกักขังอยู่ภายใน ซึ่งมันไม่ได้ถูกใครบางคนที่ติดอยู่กับมัน
นั้นเผยความในใจออกมา
เป็นธรรมดา
ที่คนเรามีความทุกข์อยู่ร่วมกับปัจจัยในการดำเนินชีวิต
เราอยู่กับมันมาโดยกำเนิด ผ่านทางอารมณ์และการรับรู้ซึ่งนั่นเราต่างเข้าใจได้
แต่ที่คนเราอาจทำไม่ได้
นั่นคือการหาวิธีการ ที่จะระบายมันออกมา
ซึ่งคนในประวัติศาสตร์เคยบอกว่า
หนทางมันมีมากมายก่ายกองเสียเหลือเสียเหลือเกิน กี่ข้อต่อกี่ข้อ
ประเด็นก็คือว่า แต่ละข้อที่ว่ามา
เราไม่สามารถพึงกระทำ และยอมรับมันได้หมดทุกข้อหรอก
เพราะในเมื่อชีวิตคนเรา
ยังอยู่กับสิ่งรอบกายเพื่อใช้ชีวิต และดำเนินเดินทางกันต่อไป
แล้วเราก็ไม่ได้คิดที่จะละทางโลก
มันจึงเป็นเหตุผลที่ว่าเราอาจจะไม่สามารถทำตามหนักแห่งการดับทุกข์ได้ทุกข์ได้ทุขข้อ
แล้วเพราะเราไม่สามารถทำมันได้ทุกข้อ
เลยทำให้เราตัดความทุกข์ไม่ขาดใช่หรือป่าว
แต่ช่างเถอะ
ผมไม่ได้จะบอกเล่าเรื่องราวการดับทุกข์ในเชิงศาสนา
เพียงผมแค่อยากจะบอกว่า
ในเชิงชีวิตคนเรานั้น หนทางดับทุกข์มันมีอยู่เสมอไม่จำเป็นต้องยึดติดตามหลักการอะไรมากมาย เพียงแค่คุณคายมันออกมาด้วย “เสียงหัวเราะ”
ด้วยเสียหัวเราะที่คุณเปล่งมันออกมา
เชื่อหรือไม่ ว่ามันระบายความทุกข์ได้จริงๆ ไม่จำเป็นต้องอิงนิยาย
มีเหตุการณ์หนึ่งที่ความทุกข์ที่สะสมของผมมาหลายวัน
ถูกทะลายด้วยเสียงหัวเราะของเราเอง ไม่ว่าจะจากคนรอบข้างที่เราได้เจอ บทเพลง ภาพยนตร์หรืออะไรก็ตามที่เราอมยิ้มแล้วหัวเราะไปกับมัน ถึงแม้ตัวอย่างต่างๆที่กล่าวมา มันจะมีระยะเวลาจำกัดในตัวของมัน
แต่ในขณะที่เราอยู่ในช่วงเวลานั้น
เราจะลืมความรู้สึกบนโลกแห่งความเป็นจริงที่ตนนั้น กำลังเผชิญ ซึ่งช่วงเวลาที่จำกัดนั้น นั่นแหละ เราสามารถคลายทุกข์ที่เรามีอยู่แต่เดิมได้
ไม่มากก็น้อย
แต่มันช่วยเราได้จริงๆกับการคลายทุกข์ เพื่อเติมสุขในตน
ลองดูนะ
ผมเองแค่เจอคนรอบข้างที่อาจจะแปลกหน้าสำหรับผม
บางทีบทสนทนาโง่ๆที่ไร้วึ่งแก่นสาร ก็ทำให้ผมยิ้มได้มานักต่อนักแล้ว
นั่นแหละฮะเพื่อนมนุษย์ฮะ
อีกหนึ่งหนทางดับทุกข์ ในขฯะที่เราจมอยู่กับโลกแห่งความเป็นจริง ในชีวิตที่คุณได้เลือกเดิน
ด้วยความปรารถนาดี
จาก เพื่อนมนุษย์ท่านหนึ่ง
ถึง เพื่อนมนุษย์ท่านอื่น
From
ยังมีเรื่องราวในมุมมองอีกมากมายจาก “กล่องข้อความเที่ยงคืน” ใน https://reviewchiangmai.com/author/teerapat/
