เส้นทางที่เคยเดินผ่านมา
หลายคนมักจะพูดเสมอว่า ชีวิตคนเรานั้นจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไป ซึ่งชีวิตคนเรานั้นมันก็ช่างแตกต่างกันเสียเหลือเกิน นั่นหมายความว่าเราต่างก็ก้าวไปข้างหน้าในเส้นทางของตัวเองในคนละเส้นทางกับผู้คนรอบข้าง ที่ถึงแม้อาจจะไลฟสไตล์ ความชอบที่คล้ายคลึงกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรานั้นกำลังเดินทางไปในเส้นทางเดียวกันตลอดจนถึงบั้นปลายชีวิต
แต่ก็มีเหมือนกันที่เส้นทางของคนเราจะมาบรรจบกันในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิตเมื่อครั้งเยาว์วัย และสิ่งเหล่านี้อาจหมายถึง มิตรภาพ และความผูกพันที่มนุษย์นั้นต่างโคจรมาพบเจอกันในระหว่างที่ต่างคนต่างก็ก้าวเดินกันไป และมันก็มักจะมาในรูปแบบของคนรู้ใจที่เป็นเพื่อนฝูง หรือมากกว่านั้นแต่ผมจะขอมุ่งประเด็นไปที่เพื่อนฝูงเพราะถ้านอกจากครอบครัวและคนที่เรารักแล้วนั้น
ความสัมพันธ์เหล่านี้มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด มิตรภาพที่แน่นแฟ้นมันจะมาคู่กับสายสัมพันธ์ที่ไม่เคยจางหาย เพราะดีเทลเหล่านี้มันแฝงไปด้วยความทรงจำที่ทั้งสุข และทุกข์ปะปนกันไปแต่แล้วบทสรุปและสิ่งที่เราได้มา มันกลับกลายเป็นความทรงจำอันล้ำค่า ที่ยากจะอะไรหาอะไรมาเทียบเคียงได้
อาจเป็นเพราะความเยาว์วัยและไร้เดียงสา ที่ทำให้มันยิ่งเป็นคุณค่าที่มิอาจลมเลือนไปจากใจได้ มิตรภาพที่แม้จะอยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน แต่ต่างคนต่างก็มีเส้นทางที่จะต้องก้าวเดินต่อไปในเส้นทางของตนเอง ซึ่งสิ่งสำคัญในการเดินทางนั่นก็คือการจดจำเส้นทางที่เคยเดินผ่านมา บ่อเกิดความสุขในความเยาว์วัยนั้นมันมีที่มาที่ไปที่ไม่อาจถูกลบเลือนออกจากใจ
“ความสุขในเส้นทาง…ที่เดินผ่านมา”
ยังมีเรื่องราวในมุมมองอีกมากมายจาก “กล่องข้อความเที่ยงคืน” ใน https://reviewchiangmai.com/author/teerapat/
