HIMIZU 2012 (รักรากเลือด)

สารภาพแต่โดยดีว่าผู้เขียนเป็นคอหนังซาดิสม์ ของญี่ปุน ไม่ค่อยสันทัดกับหนังเพ้อฝันหาวิมานอะไรใดๆสักเท่าไหร่  โดยเฉพาะหนังของผู้กำกับ ซิออน โซโนะ ซึ่งขอยกให้เป็นหนึ่งในเทพเจ้าแห่งวงการนี้ไปโดยปริยาย  ด้วยอนุภาพของการทำหนังที่สนองตีบตัณหาล้วนๆ  ไม่เอาใจ ไม่ประณีประนอมใดๆทั้งสิ้นต่อผู้ชม แถมดึงความวิปริต สันดานดิบของตัวละครออกมาได้อย่างสุดโต่ง ไม่มีเสแสร้งแกล้งทำ หรือบิ้วอารมณ์ให้มันวุ่นวาย  และอย่าไปถามหาแสงสว่าง คุณธรรม จริยธรรมใดๆออกมาจากหนังของผู้กำกับคนนี้ เพราะหนังคุณธรรมสร้างฝัน ท่านสามารถไปหาดูได้ตามร้านเช่าหนังใกล้บ้านท่าน  แต่ไม่มีในหนังเรื่องนี้เท่านั้นเอง

ตัวหนังเล่าถึงประเทศญี่ปุ่นหลังภัยพิบัติซึนามิ โดยมีตัวเอกที่ชื่อสุมิดะ โชตะ เด็กม.3 ที่ต้องการมีชีวิตธรรมดา ไม่ต้องการความโดดเด่นใดๆทั้งสิ้น  ความใฝ่ฝันของสุมิดะคือการได้เปิดร้านเช่าเรืออยู่ริมแม่น้ำแบบเงียบๆ คนเดียว  แต่ชีวิตมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด สุมิดะ ใช้ชีวิตอยู่กับแม่ที่เป็นโสเภณี ที่วันๆไม่ทำอะไร นอกจากพาผู้ชายมาเสพสังวาสที่บ้าน  มีพ่อติดเหล้า ที่ไม่เคยอยู่บ้าน ทุกครั้งที่กลับมาบ้านมักจะ คอยไถเงิน ตบตีลูกชายของตัวเองอยู่เสมอเมื่อไม่ได้เงินกลับไป  (หนังของผู้กำกับคนนี้ แทบทุกเรื่อง จะเล่นจริง ตบจริง เจ็บจริงครับ)  และทุกครั้งก่อนกลับ พ่อของสุมิดะ จะขอร้องลูกชายให้ไปตายแทบทุกครั้ง เพื่อขอเงินประกัน!?  แถมเพื่อนคนเดียวของสุมิดะคือ กลุ่มคนไร้บ้านที่มาขอสร้างที่อยู่ชั่วคราวบริเวณบ้านของพระเอก

ส่วนตัวเอกอีกคนที่ชื่อ เคอิโกะ เด็กหญิงซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชั้น ที่จิตไม่ค่อยจะปรกติเท่าไหร่ ตกหลุมรักพระเอก แบบหัวปักหัวปรำ โดยจะเขียนคำพูดทุกคำของสุมิดะลงในกระดาษ แล้ว นำมาติดไว้ในห้องนอนของตนเอง จะพยายามให้พระเอกมาสนใจด้วยวิธีที่บ้าระห่ำเล่นจริง เจ็บจริง แม้แต่ จีจ้ายังอาย เข้านิยาม สุดโหด โคตรโรแมนติกชัดๆ ….โดยชีวิตของเธอ ก็ไม่ได้ราบรื่นกว่าสุมิดะอย่างที่คิด เคอิโกะ มีแม่ที่พยายามขโมยเงินในกระปุกออมสินลูกเพื่อไปเล่นการพนัน มีพ่อที่กำลังสร้างแท่นผูกคอตายให้ลูกเพราะเชื่อว่า “หากลูกตายไป ชีวิตฉันคงดีกว่านี้” แต่ความบัดซบมันไม่ได้จบอยู่แค่นี้  เพราะแม้หญิงสาวที่มีแผลในใจ จะพยายามทุกวิถีทางเพื่อคอยเยียวยาพระเอก  แต่มันกลับทำให้สถานการณ์ของพระเอกดำดิ่งลึกไปสู่โลกมืดเข้าไปอีก ทั้งยากูซ่าที่คอยมาทวงหนี้ของพ่อตัวเอง ทั้งแม่ที่เหลืออยู่คนเดียวแต่มาทิ้งลูกตัวเองหนีไปอยู่กับชายอื่น

แม้ว่า พระนางในเรื่องนี้จะมีชีวิตรันทดข่มขื่นปานใด แต่ผมกลับไม่สงสารตัวละครเหล่านี้เลยซักนิด เพราะแต่ละคนก็มีวิธีระบายความแค้นที่แหวกแนว หลายแบบแตกต่างกันไป ตัวละครแต่ละตัวที่เข้าขั้นโรคจิตรุนแรงแบบถึงพริก ถึงขิง ที่เป็นจุดเด่นของหนัง ยิ่งเป็นเครื่องตอกย้ำ และทำให้เราเห็นถึงสภาพจิตใจของคนญี่ปุ่นหลังเหตุการณ์สึนามิได้อย่าง สมจริง และพร้อมจะอินไปกับมัน  แม้ว่าพล็อตเรื่องอาจจะดูเชยซ้ำซาก แลดูพบเห็นได้ทั่วไป ตามบทละครน้ำเน่า แต่รับรองว่าคุณคงไม่เคยเจอแบบไหนที่รู้สึกเร้าอารมณ์เท่า Himizu แน่นอน

ความหดหู่ ความเกลียดชัง ความหมดอาลัยในโลกใบนี้ เมื่อมนุษย์เราหมดหนทางที่จะก้าวต่อ เมื่อเราเจอทางตันในชีวิต เมื่อเราไม่เหลือใคร เมื่อเราไม่รู้จะอยู่ไปทำไม “HIMIZU” มีคำตอบครับ