เพื่อน โทรมาชวน ตั้งแต่เมื่อวาน บอก ให้ตื่นเช้าๆ จะได้ไปทำบุญกับเพื่อนที่บวชกะทันหัน เพราะเห็นมันเคราะห์ร้าย มาหลายเรื่อง ผมถามไปว่า มันบวช ตอนไหน ไม่เห็นมีการ์ดเชิญ ไอ้นัยบอก ไม่รู้ เหมือนกัน เห็นว่าไปบวช เจ็ดวัน มึงตื่นเช้าๆ ก็แล้วกันกูจะมารับ ผมรับปาก ทั้งที่ยังงงไม่หายว่า มันบวชได้อย่างไร แต่ก็อยากไปทำบุญเหมือนกัน ดึก ๆเคยไปไหว้แต่ครูบา ตรงตีนดอยสุเทพ ผมเลิกร้านเอาเกือบตีสี่ เลยไปหา ซื้อชุดสังฆทานไว้ ที่ตลาดช้างเผือก ซื้อชุดสังฆทาน ผลไม้ และน้ำดื่มเป็นขวด ไม่ลืมซื้อซองขาว เผื่อใส่ปัจจัย ผมรีบนอน แต่ยังไงด้วยความเคยชิน นอนเอาเกือบเช้าเหมือนเคย
ทำบุญไม่ขึ้น….
เก้าโมงกว่า นัยโทรขึ้นมาปลุก บอก มารับแล้วรออยู่ ข้างล่าง ผม รีบตื่นทั้งที่ยังง่วง อาบน้ำแล้ว ก็หยิบสังฆทาน ไปที่รถมัน มันเอาวีโก้ มารับ ผมขี้เกียจขับรถอยู่แล้วดีเลย เราไปถึงวัดร่ำเปิง เอาเกือบสิบโมง ไปตามหา พระบุญรวม ถามใครก้อไม่รู้จัก มันชักยังไงนะ เลยไปถามเจ้าอาวาส บอกมีพระบวชใหม่ไหม ท่านบอก “ไม่เห็น มีพระใหม่นี่โยม ” นั่นอย่างไร ไอ้นัยฟังผิดแน่ๆ มันทำหน้างง ๆท่านบอกให้ ไปดู บวชชีพรามณ์ดู อาจบวชนุ่งขาวก็ได้
ผมเลยกราบลาท่าน ไปถาม อุบาสก แก่ๆ ที่ดูแลศาลา เขานั่งเช็คชื่อ แล้วบอก ” คุณบุญรวม แหกกฏนุ่งขาวห่มขาว ไปเมื่อเช้าตอนสัก แปดโมงแล้ว มีผู้หญิง มารับ ” ผมหันไปมองไอ้นัย ” โทรหามันซิ “ผมบอก ไอ้นัยลองโทรแล้ว บอก มันปิดมือถือ เลยลองโทรเบอร์ น้องหมวย ดู นักร้องที่เพื่อนมันติด อยู่ ทำเอาบ้านแตกหย่ากับเมียซะงั้น เธอรับสาย บอก เพิ่งไปรับมา เขาอยู่ไม่ไหว นอนไม่หลับ ”
ผมบอกเอางี้ เราไปหาถวายสังฆทานพระใกล้ๆ หลังมอนี่ดูดีกว่า ไอ้นัยเพื่อนมันเห็นด้วย หิ้วสังฆทาน ขับรถ ไป หาพระทำบุญ วัดแรก ผมเข้าไปถามถวายสังฆทาน ถามหาพระมี เณร สักลายเต็มตัวแบบวงแคลช บอก เจ้าอาวาสไม่อยู่ไปสวดศพ ผมกะถวายเณรแทน แต่เห็นรอยสักแล้ว เลยเปลี่ยนใจ บอกเพื่อนไปอีกวัด เพื่อนขับพาเข้าไป ระหว่าง ขับรถเข้าไป เห็น พระ ปีนกำแพง ถ่ายรูปกับสาว ๆข้างวัด ด้วยโทรศัพท์ มือถือ ผมลองเข้าไปถามมีพระกี่รูปครับ อีกรูป ท่านบอก “พระไม่มีแล้ว มีสององค์ นี่แหละ เอาอะไรมาละโยม” ผมอึ้ง เลยบอกจะมานิมนต์ ไปฉันเพลครับ ท่านบอก ” กินก๋วยเตี๋ยวไปแล้ว ” ผมเลย ลาออกมา เห็นองค์แรก ยังคุยกับสาวอยู่ บ่นกับไอ้นัย โคตรเซ็งเลยเนาะ ไอ้นัยพยักหน้า เห็นด้วย บอก เห็นไหม ชวนมึงกินเหล้า ไม่เห็นยากอย่างนี้เลย ผมบอก ไปวัดสวนดอก ก็แล้วกันพระเณร เยอะดี
ไอ้นัยขับรถพาผมมาที่วัดดัง ของเชียงใหม่ พอจอดรถปุ๊ป เห็นเณร สะพายย่ามสีชมพู่ สององค์ ใช้โทรศัพท์ แบบฝาพับ ถ่ายเล่นกันอยู่ หันมาถ่ายรูปไอ้นัย ที่หน้าตาหล่อคมแบบคนใต้ พูดออกมาผมได้ยินชัดว่า ” ดูซิ คนขับหล่อหล่อ โคตรล้ำเลย อยากโดนสักที จะไม่ลืมเลย” ผมถึงอึ้งกิมกี้ ไอ้นัย กำลังจะยก ชุดสังฆทาน ออกจากรถ ท่าทางไม่ได้ยินที่เณรตุ๊ดพูดแต่ผมได้ยินเต็มรูหู
” ไม่ต้องแล้วไอ้นัย เดี่ยวกูจัดการเอง “ ผมพูดแล้ว เดินไปยกชุดสังฆทาน และผลไม้ ที่เหลือ ในกระบะหลัง เดินตรงไป…
แต่ไม่ใช่ ศาลา โบสถ์ หรือ ไปหาพระ ผมมองเห็นแล้ว ถังขยะเทศบาลใบเขียวหน้าศาลา ผมทิ้งทุกอย่างลงในนั้น ท่ามกลางสายตา ญาติโยม ที่มาทำบุญ สายตาเณรตุ๊ดสององค์ ที่มองเชิดใส่ หล่อนเกาะอกด้วยผ้าเหลืองย่ามชมพู และเห็น ไอ้นัยเพื่อนรัก ที่ยืนตะลึงอยู่
ผมเดินกลับมา บอก ” นัย มึง เอากุญแจมา กู ขับเอง ไป๊ ไปหาเหล้าแดก ที่สวนหลวงดีกว่า ” ไอ้นัยไม่ถามอะไรสักคำ มันคงมองออกแล้วว่า ผมของขึ้น เลยรีบยื่นกุญแจให้
วันนี้ ผมทำบุญไม่ขึ้นซะแล้ว ขอเป็นคนบาป ดีกว่าพวกสันดานกา ทั้งหลายในวัด…แดกเหล้าดีกว่า เอามันตอนเที่ยงนี่แหละ…..
