ดูแล้ว อยากบอกต่อ “MOTHER, 2009 (KOREA) สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าแม่”

ความรักของแม่ที่มีต่อลูกนั้น บางครั้งก็เข้มข้น จนไม่สามารถที่จะเขียนบรรยายออกมาผ่านตัวหนังสือได้ทั้งหมดจริงๆ ซึ่งหนังเกาหลีคุณภาพเรื่องนี้นำเสนอออกมาให้เห็นได้เลยว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่นั้นทำเพื่อลูก ไม่จำเป็นต้องการเหตุผลใดๆ ที่นอกเหนือจากความรักของแม่ แม้แต่น้อย และไม่ว่าลูกจะผิดแค่ไหน คนรอบข้างจะรังเกียจเราเท่าไหร่ แต่สุดท้ายคนที่ยืนอยู่เคียงข้างเรา ที่เป็นห่วง เห็นใจ และคอยปกป้องเราเสมอนั่นคือ

สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าแม่

หนังเกาหลีเรื่องนี้ เล่าเรื่องของสองแม่ลูกที่ฐานะไม่ค่อยจะดีคู่หนึ่ง ที่แม่(คิมเฮียวจา)เป็นคนขายสมุนไพร โสมเกาหลี รวมถึงรับฝังเข็ม ส่วนโดจุน (ลูกชายที่แสดงโดยวอน บิน) เป็นหนุ่มวัย 27ปี ที่มีปัญหาพิการทางสมอง มักโดนผู้อื่นแกล้ง และล้อว่าติดแม่อยู่เสมอ โดจุนนั้นอยากมีความรักกับหญิงสาว แต่ไปจีบสาวที่ไหน ก็ไม่มีใครสนใจเพราะสติไม่ค่อยสมประกอบ จนอยู่มาวันหนึ่งโดจุนพระเอกของของเราดื่มหนักไปหน่อย  จนเจ้าของร้านต้องไล่ให้กลับบ้านไป  ซึ่งขากลับระหว่างทาง เขาได้เจอเด็กสาวมัธยมคนนึง โดจุนจึงเดินตามไปเพราะแค่อย่างรู้จัก!? แต่พอเช้าวันต่อมาเด็กสาวคนนั้นเกิดตายบนดาดฟ้าบ้านหลังหนึ่ง และจู่ๆตำรวจที่ดูแลในท้องที่ก็พิจารณาคดีว่าโดจุนเป็นคนฆ่า ทั้งที่ยังไม่เห็นหลักฐานต่างๆมากมายนัก ทำให้ผู้เป็นแม่ไม่พอใจอย่างมาก จึงต้องออกมาสืบสวนเรื่องราวด้วยตนเอง!?

ประเด็นหลักของหนังเรื่องนี้ก็คือการตามล่าหาว่าใครเป็นฆาตกรที่แท้จริง ซึ่งแน่นอนว่าคุณแม่ของพระเอกไม่เชื่อแน่นอนว่าลูกชายที่สติไม่ดีของตนเองเป็นฆาตกร  แต่คนที่ตามล่าหาฆาตกรในเรื่องนี้ไม่ใช่ตำรวจ แต่เป็นหญิงสาวแก่ๆ บ้านๆที่ไม่ค่อยประสีประสาในโลกกว้างต้องออกตามล่าหาหลักฐานและพยานด้วยตนเอง จะไปพึ่งพาตำรวจก็ไม่มีใครช่วยเพราะคดีปิดไปแล้ว จะไปจ้างทนายก็ไม่มีใครสนใจเพราะเงินน้อย โดนเขาโกงอีก เราจึงได้เห็นแง่มุมที่แปลกแหวกแนว พิสดาร และมีสไตล์ไม่เหมือนใครของคุณแม่คนนี้  ซึ่งแน่นอนว่าหาที่ไหนไม่ได้จากหนังเรื่องอื่นแน่นอนครับ


หนังเรื่อง Mother คว้าไปถึง 6 รางวัลด้วยกันจากเทศกาล Asia-Pacific Film Festival รางวัลเด่นๆ ได้แก่ หนังยอดเยี่ยม, บทยอดเยี่ยม และดาราหญิงยอดเยี่ยม ซึ่งการันตีของคุณภาพของหนังเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน

สิ่งที่สนุกสุดๆของหนังเรื่องนี้ก็คือ การแสดงของคุณแม่ที่ผันตัวเองเป็นนักสืบสไตล์บ้านๆ ที่ทั้งน่าสงสาร น่าเอ็นดู และกวนTeenอยู่เป็นนิจๆ ดูแล้วมันอินโคตรๆ  ความรักของแม่ที่มีต่อลูกจนต้องลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่างที่ตัวเองจะพึงกระทำได้ ซึ่งหนังก็เล่าเรื่องราวได้อย่างไหลลื่น  น่าติดตาม  ไม่จงใจบีบคั้นต่อมน้ำตาคนดู หรือออกแนวแรงเงาน้ำเน่าแต่ประการใด แต่ ขอบอกว่าชมเรื่องนี้ได้อถรรถรสครบทุกรส ครบทุกแบบแน่นอนครับ

———————————————————————————————————————————–

(Just to Know)


–  เรื่องนี้ขนาดวอนบินแสดงเป็นคนสติไม่ดี แต่ก็ยังดูหล่อเหมือนเดิมครับ อิอิ

–  บทสรุปของหนังเรื่องนี้ อาจทำให้คุณเสียจริตได้ครับ

–  หนังเรื่องนี้ไม่มีมาสเตอร์ครับ สำหรับท่านที่อยู่เชียงใหม่ แต่หาดูไม่ได้ มีร้านเช่าที่แนะนำคือร้านข้างโจ๊กสมเพชร

และร้านตรงข้ามโรงแรมพิงค์พยอม ทางไปกาดต้นพะยอมครับ

– ระดับความน่าดู /4หลอด

Relate Posts :