นับวันรู้สึกตัวเองจะเป็นไอ้ขี้บ่นขี้เรื่อยๆครับ คือเห็นอะไรผมก็บ่น กับข้าวไม่อร่อยก็บ่น แดดร้อนก็บ่น อากาศหนาวมากก็บ่น ขับรถก็บ่น รถติดก็บ่น ถึงไม่มีอะไรมาหงุดหงิดใจ ก็บ่นอยู่ดีและล่าสุดก็เจอเรื่องให้บ่นอีกครั้ง เป็นความบังเอิญที่ไปเจอสะพานลอยแห่งนึงเข้า แถวหน้าสนามกีฬาเทศบาลนครเชียงใหม่ซึ่งหากเรามองแบบผิวเผินไม่ได้สนใจ เหมือนเวลาเจอสาวๆ หน้าตาธรรมดาทั่วไป มันก็ไม่มีอะไรล่ะครับ แต่ถ้าดูดีๆ เฮ้ย ทำไมมันสร้างกันแบบนี้ฟะ!
ปกติเวลาเราเดินอยู่ริมฟุตบาท ถ้าเดินไปเจอสะพานลอยแล้ว ส่วนใหญ่มันจะมีช่องให้คนเดินตรงข้างๆสะพานใช่มั้ยครับ และไอ้ช่องเดินตรงนั้นมันสร้างขึ้น เพราะว่าเวลาเดินตรงฟุตบาทแล้วไปเจอสะพานลอยจะได้ไม่ต้องลงมาเดินในถนน ถูกโอกาสโดนรถชนเอา
ช่องเดินที่หายไป มันถูกอัดเต็มแน่นด้วยพื้นที่ของบันไดสะพานลอยทั้งสองฝั่งเลย ตอนทำไม่รู้ว่าออกแบบกันยังไง หน้าตามันถึงได้ออกมาเป็นแบบนี้ คือถ้าเราคิดจะเดินตรงฟุตบาทไปเรื่อยๆ เราต้องแว่บลงมาเดินข้างล่างตรงถนนมีรถวิ่ง แล้วค่อยกลับขึ้นไปยังฟุตบาทอีกครั้ง วิธีนี้ถือว่าอันตรายพอสมควร โอกาสโดยรถเฉี่ยวชนมีสูง โดยเฉพาะเวลารถเยอะ แถมทั้งสองฝั่งยังเป็นทางโค้งอีก
หลังจากคิดใคร่ครวญอยู่นาน ว่านอกจากวิธีนี้แล้ว ยังมีวิธีไหนอีกที่จะทำให้เราเดินได้อย่างสะดวกสบายปลอดภัยไร้กังวลจากอุบัติเหตุ ว่าแล้วก็ไปดูวิธีของผมกันครับ ตามภาพด้านล่างเลย
ช่างเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ยอดเยี่ยมกระเทียมดองมาก
