ว่าด้วยเรื่องของ การแข่งขัน
ซึ่งผมนั้น ไม่ชอบมันเอาเสียเลย
ผมเองไม่เคยจะเข้าใจ ว่าทำไม เจ้าสิ่งนี้ ถึงได้มี
อิทธิพล กับการที่มนุษย์เรา จะเดินทางในแต่ละก้าว แทบจะทุกช่วงเวลา
เพราะดูเหมือนว่าตั้งแต่เราได้ลืมตา และเริ่มรู้ประสีประสา
แล้วเรื่องแข่งขันก็เข้ามา กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
โดยที่มิอาจ ปฏิเสธได้
ผมเข้าใจนะ ว่าบางจังหวะของสังคม
การแข่งขัน ก็เป็นเกณฑ์การตัดสินอะไร ในบางครั้งบางครา
แต่ทำไม
มันถึงได้มีการจัดอันดับตามมา
เพื่อสร้างโอกาสหรืออย่างไร?
นั่นก็คงเป็นอีกหนึ่งปัจจัย อันนำมาซึ่งความกระหายในการแข่งเป็นแน่แท้
แต่คำว่า โอกาส จำเป็นต้องมีอันดับ ด้วยหรือไม่
แล้วหลายครั้ง เราก็ดันให้ความสำคัญกับอันดับกัน
เจ้าตัวเลขที่อยู่บนหน้ากระดาษ หรือกระดาน มันช่างน่าหลงใหลขนาดนั้นเลย หรืออย่างไร
ทำไมกัน
ผมไม่เข้าใจจริงๆ
หรือเพียงแค่ ไม่อินเอง กับวัฒนธรรมทางสังคมแบบนี้เอง กันแน่นะ
คงไม่มั้ง
ผมอาจจะไม่ได้ ไม่ชอบในการแข่งขันขนาดนั้น
แต่ผมอาจจะไม่ชอบรายละเอียดของมัน กับการที่เรา ยกยอ ให้เป็นสิ่งสำคัญ (มากเกินไป) ไม่ว่าจะด้วยเพื่อสร้างแรงกดดัน ที่ส่งผล ถึงผู้เข้าแข่งขัน หรือว่าสร้างความภูมิใจส่วนตน ต่างๆใดๆก็ตามแต่ ที่สังคมได้วางกรอบไว้ ก็เป็นได้
เพราะที่ผมกล่าวมาข้างต้น ผมหมายถึงผู้คนในสังคม ที่รุมเร้าผู้เข้าแข่งขัน อย่างกับพนันที่ต่างคน ต่างก็เลือกข้างเอาไว้ แล้วเพียงแค่ไม่อยากจะพลาดพลั้ง ไปกับความคาดหวัง อย่างไรอย่างนั้น
ผมเลยอยากจะอนุญาตสร้างความเข้าใจ ในหมู่เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ว่ามันไม่ใช่สนามม้า ไม่สนามมวย ไม่ใช่บ่อนไก่ หรืออะไรก็ตามแต่
เพราะนี่มันคือสนามชีวิต จึงอยากรบกวนให้เพื่อนมนุษย์ ฉุกคิดเสียนิด ก่อนที่มันกลาย เป็นความกระทบกระเทือน ไม่ว่าจะทางกาย หรือทางใจ ของตัว ผู้เข้าแข่งขัน
เมื่อแรงกดดันที่ถาโถมเข้ามา กับเรื่องของอันดับ ศักดินา
มันช่างเป็นอะไรที่ไม่เข้าท่าเท่าไหร่เลย ว่าไหม
เราควรแบกรับแค่ความพยายาม และความอุตสาหะ กับศักยภาพเรา ก็น่าจะเป็นแรงบันดาลใจ ที่เพียงพอ ในการแข่งขันแล้วไม่ใช่รึไง เพื่อนมนุษย์
มันจำเป็นมากขนาดนั้นเลยหรือ ที่เราต้องแบกรับ ความคาดหวัง หรือภาพฝันทางสังคม ที่ถูกกำหนด แล้ววางกรอบไว้ มันสมควรแล้วหรือไม่
หากลองพิจารณา ไตร่ตรองดีๆ สิ่งเหล่านี้ ไม่ควร ทำให้มันมีอิทธิพลกับเส้นทางชีวิตขนาดนั้นเลย ใช่หรือเปล่า
เพราะสิ่งที่ผมเองเลือกไว้วางใจ มันก็คือความ…
ขยัน
แข็งขัน
ขันแข็ง
สิ่งเหล่านี้คือความมานะอุตสาหะ ที่เกิดจากการอดทน ฝึกฝน และพยายามกันทั้งนั้น
นี่แหละปัจจัยในการแข่งขัน ที่พรสวรรค์ก็มิอาจเทียบเทียมได้ เพราะผมมองว่ามันก็เป็นเพียงแต้มต่อเท่านั้น
เพราะเมื่อใด เจ้าพรสวรรค์ เกิดประมาทขึ้นมา
ความพ่ายแพ้ก็จะย่างกรายเข้ามา ได้เช่นเดียวกัน
การแข็งขัน หรือขยันขันแข็ง
ก็เพียงพอแล้วสำหรับจังหวะชีวิต ที่คุณจำเป็นต้องลงสนาม
เพราะเรื่องของอันดับ มันไม่ควรเป็นเรื่องใหญ่หลวงอะไร
กับการที่ คุณๆทั้งหลาย ได้พยายามแสดงศักยภาพของคุณอย่างเต็มรูปแบบแล้ว
ไม่ว่าผลลัพธ์ มันจะออกมาเป็นยังไง นั่นก็คือความตั้งใจอันออกมาจากตัวคุณอย่างแท้จริง
หากได้อย่างที่หวังก็ต้องพยายามต่อไปในก้าวหน้าที่รอคุณอยู่ หรือต่อให้ผลออกมาเป็นตามที่หวัง นั่นหมายถึงความขยันที่อาจต้องเพิ่มขึ้นไปอีกระดับนึง
เพราะชีวิตไม่มีคำว่าสาย
สุดท้ายนั้น
แม้ว่าตัวผมเองอาจไม่ค่อยอินกับการแข่งขัน และการพนัน
แต่ผมชอบการเดิมพันนะ
แล้วเดิมพันกับอะไร
ก็เดิมพันกับตัวเราเองนี่แหละ
ว่าไอ่เรานั้น มันจะไปได้ซักกี่น้ำ กันแน่นะ “ตัวฉัน”
เพื่อนมนุษย์เองก็เช่นกัน
มาลองเดิมพัน กับสิ่งที่พวกคุณเองได้กระทำ
โดยที่ไม่ควรเอาการพนัน ของผู้คนที่คอยชี้นำ และกดดันคุณเอง ไม่แนะนำเลยจริงๆ
ผมเชื่อนะว่าประสิทธิภาพในการเข้าแข่งขันคุณจะดีกว่าเพื่อนมนุษย์คนไหน
เพราะคุณนั้นไม่ได้กำลังแข่งกับใคร แต่คุณกำลังแข่งกับกาย และใจ ตัวคุณนั่นเองสหาย
ด้วยความปรารถนาดี
จาก เพื่อนมนุษย์ ท่านหนึ่ง
ถึง เพื่อนมนุษย์ ท่านอื่น
