พิกัด : 23/8 หมู่บ้าน ร่ำเปิง ซอยวัดอุโมงค์ ตำบลสุเทพ อำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่
ซอยวัดอุโมงค์ ตรงเข้ามาจนถึงโครงการ บ้านข้างวัด เข้าทางซอยข้างๆที่ปากซอยมีร้านชำเล็กๆ ตรงเข้ามาประมาน 100 เมตร จะเห็นกำแพงที่มีภาพกราฟิตี้ และ ป้ายทางเข้าอย่างชัดเจน
เว็บไซต์ : Rumpueng Community Art Space
Facebook : facebook.com/rumpuengcommunityartspace/
E-mail : [email protected]
โทรศัพท์ : 081 681 2767
“ถึงวันหนึ่งเราก็ต้องมีบ้าน แล้วบ้านๆนั้นจะต้องสื่อถึงความคิดเรา ออกแบบและสร้างจากตัวตนเรา”
คำพูดจากศิลปินชั้นครู ศาสตราจารย์ ศุภชัย ศาสตร์สาระ แค่ความหมายก็ลึกล้ำ ทำให้บ้านเหมือนงานศิลปะชิ้นหนึ่งของอาจารย์ไปในทันที เพราะอาจารย์ศุภชัยได้ใส่ความเป็นศิลปินผู้รักในความเป็นนักกิจกรรม อยู่ในทุกอณูของพื้นที่ 178 ตร.ว. ออกแบบบ้าน และ แกลเลอรี ท่ามกลางธรรมชาติต้นไม้เก่าแก่ ข้างวัดร่ำเปิง ดอยคำ ตำบลสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่
พื้นที่ถูกจัดโซน และ สร้างอาคาร ไว้ 3 ส่วนใหญ่ๆ คือ ร้านค้า(ร้าน Mery Bon Bon)ด้านหน้า แกลเลอรีอยู่ตรงกลาง และ บ้านพักอาศัยอยู่ด้านในสุด สะท้อนความคิดของอาจารย์ในแบบที่อยากจะทำ บ้านของตัวเองที่เป็นที่รวมตัวของพี่น้องวงการศิลปะและผู้สนใจให้เข้าออก นั่งเล่น ได้ในทุกๆจุด แค่เดินเข้ามาในบ้านก็ได้กลิ่นของความเป็นศิลปินแล้ว ตั้งแต่กราฟิตี้บนกำแพงหน้าบ้าน งานปั้นปฏิมากรรมต่างๆ ยิ่งถ้าสังเกตุให้ดีเราจะเห็นได้ว่า ชุดประตูหน้าต่าง โคมไฟ ต่างๆ สวยงามแบบที่เราไม่ได้เห็นกันตาม บ้านตลาดๆทั่วไป แม้ต้นไม้จะดูรกแต่ก็อบอุ่น นั่งเล่นนอนเล่นได้เป็นวันๆ
“บ้านคือตัวตน”
พูดถึงการออกแบบงานสถาปัตย์เชิงศิลปะ ที่ไม่ได้เริ่มต้นแบบบ้านปกติที่ออกแบบตามพื้นที่ใช้สอย แต่เริ่มทั้งหมดจากสิ่งที่อาจารย์ศุภชัยสะสมมาด้วยความรักความชอบ ทั้งเฟอร์นิเจอร์เก่า ประตู หน้าต่าง งานไม้เก่าๆ ทำให้บ้านนี้จะมีโครงสร้างที่ไม่ได้เหมือนกับบ้านจัดสรรค์ที่เราเห็นกันทั่วๆไป ที่จะมีมาตราฐานความสูงเพดาน หรือ ความกว้างของประตูหน้าต่างเหมือนๆกันหมด แต่ถึงจะแปลกตาในครั้งแรกที่เห็น แต่ก็ทำให้จุดเด่นอย่างหนึ่งคือความไม่เข้าสเกลปกติ และ เฟอร์นิเจอร์ต่างๆที่เหมือนจะมาจากต่างที่ต่างถิ่นกัน แต่เมื่อลองเข้าไปในตัวบ้านก็ไม่ได้รู้สึกแปลกหรืออย่างไร แต่กลับเย็นสบายด้วยเพดานที่สูงและการทำให้มีพื้นที่โล่ง ไว้รับผู้มาเยือนไม่ว่าจะพี่น้องในวงการศิลปะ นักเรียนนักศึกษา หรือ ศิลปินชาวต่างชาติที่มาอาศัยอยู่กับอาจารย์เพื่อทำงานศิลปะก็มีมาบ่อยๆไม่ขาดสาย และ ปัจจุบันอาจารย์ก็เปิดเป็นบริษัทเล็กๆในชื่อ “คิดไม่ออก บอกศุภชัย” รับทำงานศิลปะและออกแบบให้กับชุมชน ชาวบ้าน เกษตรกร จนถึง หน่วยงานรัฐ และ เอกชน
อาร์ทกันแบบเข้าถึงแล้วกับพื้นที่ชั้นล่าง พอเดินขึ้นบันไดมาที่ชั้น2 ก็จะพบกับโซนพักผ่อนอย่างแท้จริง ที่อาจารย์ทำไว้เพื่อรองรับพี่น้องวงการศิลปินเวลามาสังสรรค์กัน เพราะบางคนมาจากที่ไกล ก็อยากมีที่พักไว้ให้พร้อม คือเรียกว่าถ้าเมากันขึ้นมา ทิ้งตัวลงมุมไหนก็หลับได้สบายทันที
มุมมาแรง
พูดถึงในบ้านอาจารย์กันจนเกรงใจแล้ว อยากพาผู้อ่านมาชิลด้านนอกใต้ร่มไม้ ดื่มกาแฟยามบ่าย หรือ จิบเบียร์ ยามเย็นกันบ้าง ซึ่งบ้านของอาจารย์ศุภชัย ก็มีมุมชิลที่น่าอิจฉาสุด เป็นเฉลียงหน้าบ้าน นั่งรับลมเย็นๆ สูดออกซิเจนเต็มๆจากไม้ใหญ่ ดูความพริ้วไหวจากไม้เลื้อยในกระถาง ซึ่งใครจะไปทำตามอาจารย์ก็ยินดีให้มาดูได้เลย
ทริปในการแต่งบรรยากาศให้ได้อารมณ์แบบนี้ คือใช้เฟอร์นิเจอร์ไม้เก่า หลอดไฟแบบยุคเก่าแบบหลอดไส้ เครื่องปั้นดินเผา และ พวกต้นเฟิร์นปลูกในกระถางให้เป็นพุ่มห้อยลงมา ทำเคาเตอร์เล็กๆไว้พอวางของ ถ้าบ้านเรามีแสงแดดอ่อนๆหลังบ่ายสามมาที่มุมแบบนี้ถือว่าเป็นกำไร เท่านี้ก็ครบองค์ประกอบความชิลหลังเลิกงาน หรือ เช้าวันหยุดมานั่งจิบกาแฟสักแก้ว ก็คงฟินแล้วฟินอีก
แล้วก่อนจะลาอาจารย์กลับห้องพักสี่เหลี่ยมของผมที่ไม่มีต้นไม้สักต้นเลย ก็อยากนำภาพความมีชีวิตชีวาของสถานที่ ที่เป็นทั้งบ้าน ที่ทำงาน ที่สังสรรค์ และแหล่งเรียนรู้ ของศิลปินผู้ใช้ความเป็นตัวตนออกแบบ และ สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรง จากการอุทิศตนเพื่อศิลปะ และ การพัฒนาชุมชน
ขอขอบคุณภาพบางส่วนจาก
facebook.com/rumpuengcommunityartspace/
