ชาฮาโม

8. นกบางชนิด ต้องบินเป็นคู่ หากเปรียบข้าพเจ้าเป็นนก ข้าพเจ้าคง….วันนี้ฝนตก วันนี้ฝนตก จากพยากรณ์อากาศที่ดูกันไว้ก่อนมาว่าฉางซาฝนจะตกแทบทุกวัน แต่ผ่านมาหลายวันก็ไร้วี่แววของฝนมีแต่ความร้อนเป็นส่วนใหญ่แต่แล้วเช้าวันสุดท้ายฝนก็โปรยปรายลงมา เราเดินหาอาหารและหาซื้อของฝากกันนิดหน่อย ซึ่งก็คงไม่พ้นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ท้องถิ่นที่เราเห็นร้านขายเหล้าพวกนี้กระจายอยู่ทั่วไปมาก็หลายวันแล้ว แต่ก็ไม่รู้อีกว่าไหไหนโอ่งไหนรสชาติมันเป็นยังไง อันไหนเรียกว่าอร่อย การปรึกษาเจ้าถิ่นน่าจะดี เลยเลือกให้เธอถามสาวๆ เจ้าของโฮสเทลที่เราพักนั่นล่ะ ว่าเหล้าที่ขายๆ กันนี่ อันไหนจัดว่าเด็ดสุด ปรากฎคำตอบที่ได้คือ ร้านที่ขายเหล้าในไหใหญ่ๆ พวกนั้นถือว่าธรรมดาไป เดี๋ยวแนะนำของเด็ดเฉพาะของที่นี่ แกก็ชี้นิ้วบอกทางให้เดินไป เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา มองหาธง อะไรสักอย่างแล้วจะเจอร้านอาหารร้านหนึ่งให้เดินเข้าไปในร้านแล้วไปถามเค้าเลย ว่าขอแบ่งซื้อเหล้าที่ทางร้านอาหารนี้ผลิตเองเป็นเหล้ากีวี่ เราก็เดินคลำทางกันไปกว่าจะเจอร้านดังกล่าวก็นานอยู่  เดินเข้าไปแย๊บคุยลุงเจ้าของร้านว่าเราได้รับคำแนะนำมาอย่างนั้นอย่างนี้ แกก็ทำท่าทางไม่ไว้ใจเหมือนมาโดนล่อซื้อยา จนสักพักแกก็เดินออกนอกร้านหายไปครู่ใหญ่ กลับมาพร้อมขวดแกลลอนบรรจุเหล้ากีวี่ที่ว่า การซื้อขายให้อารมณ์เหมือนซื้อสะเอียบจากสุดสะแนนสมัยก่อนเลย ได้เหล้ามาแล้วตอนแรกกะจะเอาไปกรอกขวดแสงโสมฝากเพื่อนๆ ที่บ้านก็ดูจะเสียชาติที่มาถึงจีน เลยต้องไปจัดหาแพ็คเกจหน่อยเดินหาซื้อน้ำเต้ากันอีก คิดว่าบรรจุภัณฑ์ที่สวยงามน่าจะทำให้รสชาติกลมกล่อมขึ้น นอกจากเหล้าแล้วก็ควรจะมีอย่างอื่นบ้างให้ลูกเด็กเล็กแดงกินบ้าง ก็คงไม่พ้นขนมถั่วที่เขาตีๆ ทุบๆ ตัดใส่ถุงขายกันอยู่ทั่วไป เราเช็คเอาท์ร่ำลาจากถ่ายรูปกับสาวๆ ที่โฮสเทลและไม่ลืมแวะไปร้านกาแฟของเพื่อนใหม่พูดคุยกันนิดหน่อยก่อนมาหาแท็กซี่ให้ไปส่งท่ารถ ฝนโปรยหนาเม็ดขึ้นเราถึงท่ารถก่อนเวลามองหาว่ามันต้องไปซื้อตั๋วอะไรตรงไหนและรีบจัดการให้ทันเวลาที่คำนวณไว้ สถานีขนส่งคล้ายๆ ที่รอรถของนครชัยแอร์ คือ เป็นตัวอาคารที่มีประตูให้เดินผ่านออกเป็นช่องๆ ด้านบนประตูจะมีป้ายไฟบอกว่าขณะนั้น รถคันนั้นจะเดินทางไปที่ไหน เรานั่งมองชานชาลาที่ 1 ยังไม่ใช่ฉางซาของเรานั่งแกร่วรอกันต่อไป รอไปจนใกล้เวลาที่รถของเราจะออกก็ยังไม่มีใครเรียกเลยเดินไปถามพนักงานหน้ามู่ตู้ […]

6. สิ่งที่สำคัญคือ ท่านจะอยู่กับความรู้สึกนั้นได้นานเท่าไหร่กัน เช้าวันใหม่ที่เฟิ่งหวงตื่นกันมาแบบไม่เร่งรีบ เพราะเรายังมีเวลาอยู่ที่จีนอีก 4 วันโดยที่ไม่เหลือแผนอะไรแล้ว เปิดม่านหน้าต่างดูบรรยากาศยามเช้าของเฟิ่งหวง ช่างแตกต่างกับเมื่อคืนอย่างเหลือเกิน แม้นักท่องเที่ยวจะหนาตาแต่ก็ดูสงบกว่าคงเพราะไร้เสียงเพลงจากผับบาร์ ผู้คนออกมาเดินเล่นกันริมแม่น้ำแต่เช้า บนแม่น้ำมีเรือพายนำนักท่องเที่ยวชมทิวทัศน์สองฟากฝั่ง เราเดินสวนทางกับที่เราเดินเล่นเมื่อคืน เดินลงไปทางทิศใต้มองหาจุดที่จะทานมื้อแรกและตั้งใจจะเดินเท้าเที่ยวไปตามจุดสำคัญๆ ที่ปรากฏบนแผนที่ ที่ได้รับมา เดินงมๆ ไปเลี้ยวนั่นเลี้ยวนี่แล้วพบว่าบริเวณเมืองเก่าเฟิงหวงนี้มีพื้นที่กว้างขวางให้เดินเยอะมากๆ แต่ร้านรวงที่เปิดขายกันอยู่แลดูจะหน้าตาเหมือนกันหมดนั่นคือ ร้านขนมคล้ายถั่วตัด ร้านขายกลองเจมเบ้และร้านอาหาร เดินไปๆ ก็จะเจอร้านแบบนี้เป็นส่วนใหญ่ทั่วบริเวณ สองข้างทางเดินก็จะมีป้าๆ น้าๆ มาเชิญชวนให้ถักเปียผมด้วยเชือกสีๆ แลดูน่าจะเป็นจุดขายอย่างหนึ่งของเมืองนี้สนนราคาเส้นละ 1 หยวนหรือ 5 บาทเท่านั้นถ้าผมฉันยังยาวๆ อยู่นี่คงถักไปแล้ว บ้างก็มีเชิญชวนให้เช่าชุดพื้นเมืองสวมใส่ถ่ายภาพ พิมพ์รูปเดี๋ยวนั้นเลยซึ่งดูน่าจะเป็นชุดเผ่าเดียวกับที่จางเจี่ยเจี้ยซึ่งน่าจะเป็นชนเผ่าม้ง บางทีก็มีตากล้องหนุ่มมาชวนเหล่าผู้ชายให้เช่าสวมชุดคล้ายๆ นายพราน มีหมวกติดขนนกและถือปืนเก๊กท่า เราเดินๆ ไปเจอร้านหนึ่งท่าทางไม่แพงหน้าตาอาหารก็น่าสนใจเลยแวะกินกัน ในร้านประดับไปด้วยธงชาติจีน ยืนยันว่าเราอยู่จีนจริงๆ สั่งหมี่น้ำชาม แห้งชาม ของฉันเป็นหมี่น้ำเห็ดหูหนู เกิดมาเพิ่งเคยกินเห็ดหูหนูเยอะสุดรวดเดียวก็วันนี้ ด้วยความที่เฟิ่งหวงก็มีบริเวณอยู่ประมาณนี้ เดิน 2-3 รอบก็จะพอเดาทางได้เราเดินๆ เบื่อก็กลับที่พัก เบื่อๆ ก็ออกกันมาอีก เจอร้าน Yingzi บรรยากาศดีอยู่ริมแม่น้ำ มีเมนูหน้าตาดีมาบนแท็บเล็ต เดาว่าวันนี้น่าจะได้กินกาแฟที่รสชาติคุ้นเคยเหมือนที่ไทย ชี้นิ้วสั่งอะไรไปไม่รู้มีวิปครีม ได้กาแฟกลับมาหน้าตาดีมากแต่รสชาติก็จืดชืดเช่นเคย […]

5. น้ำในสระนั้น คงดีใจไม่น้อยยามสายฝนเดินทางมาหา <– นี่คือชื่อตอนอีกแล้ว สระมีไหนกัน สายฝนก็ไม่มีที่คาดเดาไว้ผิดหมดน่ะ (สำหรับท่านที่เพิ่งเคยอ่าน ชื่อตอนเหล่านี้ถูกตั้งเอาไว้ก่อนออกเดินทางด้วยข้อมูลที่มีอยู่ก่อนว่าเมื่อมาถึงจีนแล้วน่าจะเจออะไรบ้าง สุดท้ายก็ไม่ได้เจออย่างที่คาด) ไม่มีอะไรต้องรีบร้อน สำหรับวันนี้เรารอเดินทางไปเฟิ่งหวงตอนเกือบบ่ายสอง ช่วงสายเช็คเอาท์ออกจากที่พักเดินเตาะแตะผ่านวงเวียนข้ามสะพานเข้าเมืองและแวะหาอาหาร เสร็จจากอาหารก็ไปแวะร้านกาแฟที่ก็จืดสนิทอีกเช่นเคย มันเป็นอะไรกับกาแฟกันนะทำให้ขมหน่อยไม่ได้เหรอ เราเดินไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน ผ่านซอยเล็กซอยน้อยจะว่าซับซ้อนก็ไม่เชิง ถึงไม่เคยเดินแต่เดาได้ว่ามันน่าจะไปทางไหน แดดร้อนใช้ได้ มาถึงก็นั่งรอรถท่ามกลางคนจีนยิ่งร้อนไปกันใหญ่ จนขึ้นรถมาเจอแอร์นั่นแหล่ะค่อยยังชั่วระยะเวลา 5 ชม. กับเส้นทางบนที่สูงลอดอุโมงค์ สะพานยาวๆ มีฝนตกบ้างบางจุด มีจอดบ้างบางขณะ จนหนึ่งชั่วโมงก่อนถึงพนักงานประจำรถก็เริ่มคว้าไมค์มาขายของ ซึ่งขายทั้งแพ็คเกจทัวร์ แจกตารางรถ สักพักคว้าถุงหมูอบซอสอะไรสักอย่างมาขายเฉย เดินเอาให้ทุกคนชิมคนล่ะชิ้นสักพักหยิบมาขายเป็นเรื่องเป็นราว เออ ขายดีด้วย… รถมาถึงเฟิ่งหวงเย็นมากแล้ว งงๆ กันว่าจะไปทางไหนต่อดี รู้แต่ว่าถึงเฟิ่งหวงแล้ว ตามเสาไฟกิ่งข้างถนนจะมีป้ายกลมๆ และเป็นตรารูปนกฟีนิกซ์อันเป็นสัญลักษณ์ของเมืองนี้ เดินลงไปตามทางที่คิดว่าจะเข้าเมืองแวะถามอาม่ากับอาอี๊ 2 ท่านจับใจความได้ว่า เดินไปตามทางนี้ละไปขึ้นรถสาย 1 ตรงป้าย เดินกันไปสัก 300 เมตร เจอป้ายรถ แต่ป้ายมีทั้ง 2 ฝั่งเลย ไม่รู้ว่าฝั่งไหนพยายามจะอ่านรายละเอียดก็อ่านไม่ค่อยออกตัดสินใจว่า เดินๆ […]

ข้าพเจ้ายินดีเมามายไปกับสุราแปลกหน้าและบทเพลงที่ไม่รู้ความหมายโดยไม่คลางแคลงใจ <– นี่คือชื่อตอนที่เริ่มดูใกล้เคียงความจริงที่เกิดขึ้น เริ่มวันด้วยอาหารมื้อแรกก่อนออกเดินทาง สายเหมือนเช่นเมื่อวาน จากเมื่อวานที่เราเสียค่ากระเช้าทั้งไปทั้งกลับจึงคิดว่าวันนี้เราจะเที่ยวจางเจี่ยเจี้ยกันด้านล่างซึ่งแว่วๆ มาว่ามีอุทยานแบบเดินป่าอยู่ เรานั่งรถจากทางเข้า ไปลงยังสถานีรถบัสจุดทางขึ้นลิฟท์ แล้วเราเริ่มหาเส้นทางจะไปกันต่อ ว่าเราจะไปเดินสวนพฤกษศาสตร์จางเจียเจี้ย ตรงไหนดี เจอเจ้าหน้าที่ 2 คน เธอเดินไปถาม ไม่ได้คำตอบอะไรที่ชัดเจน ที่ชัดเจนก็คือ ภาพเดิมๆ ของคนจีนที่แลดูมันจะรำคาญทุกสิ่งในโลกแม้แต่จมูกตัวเอง เราเดินไปเดินมาหลบแสงแดดกันสักพัก จนเจอเจ้าหน้าที่หนุ่มอีกคนที่แลดูเป็นมิตร พ่อหนุ่มแนะนำให้เรานั่งรถไปลงอีกจุดจอดด้านหน้า พร้อมชี้ว่าให้ขึ้นรถคันไหน ไปลงแล้วก็เดินไปเรื่อยๆ มันจะมีทางให้เดินก็เดินไปเรื่อย ก็เป็นไปตามเจ้าหน้าที่ท่านนั้นบอกมา รถพาเรามายังจุดจอด มีผู้คนบ้างประปราย มีป้ายหินใหญ่ๆ มองผ่านเข้าไปเห็นก้อนหินใหญ่น้อย เรียงรายและแลดูจะเป็นลำธารหรือน้ำตกอะไรสักอย่างบรรยากาศคล้ายๆ น้ำตกห้วยแก้วเหมือนกันแฮะ แต่ไม่ได้เป็นน้ำตกที่สูงอะไรขนาดนั้น เหมือนลำธารไหลผ่านโขดหินมากกว่า มีเส้นทางให้เราเดิน มีแผนที่รางๆ โอเคเดินกันไปตามนี้ละกัน สอบถามว่าระยะทางทั้งหมด 2-3 กิโลใช้เวลาเดินสัก 4 ชั่วโมง เราก็ว่ามันนานขนาดนั้นเลยเหรอวะนั่น เอาเถอะเดินก็เดิน สบายๆ อากาศร้อน แดดเปรี้ยงแต่ก็ยังมีร่มเงาของต้นไม้ เดินๆ กันไปก็ยังงงๆ ว่า เอ…จำได้ว่ามันต้องซื้อตั๋วเข้าไม่ใช่เหรอ อุทยานอะไรนี่ ทำไมเราเดินเข้ามาเลยโดยไม่เจอด่านตรวจตั๋วอะไรสักอย่าง เส้นทางเดินลัดเลาะลำธารกว้างบ้างแคบบ้างแล้วแต่ช่วงที่แลดูน่าจะเป็นน้ำตกที่ลงมาจากเขาสูง เดินไปสักพักเราก็มองเห็นเหล่าภูเขาหินทรายซึ่งก็น่าจะเป็นลูกต่างๆที่เราเห็นเมื่อวานนั่นล่ะ แต่รอบนี้เป็นการมองเห็นเขาจากด้านล่าง เมื่อวานมองเขาจากด้านบน […]