คิดถึงห้วงเวลา “รื่นอารมณ์” ดูอบอุ่นในหัวใจ
เวลาที่ความเหงาเข้ามาเกาะกุมหัวใจ ในวินาทีนั้นแม้ว่าเราจะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายแต่ข้างในลึก ๆ ของเรากลับเปลี่ยวเหงาอ้างว้างอยู่ดี ณ ห้วงเวลาเช่นนี้ใบหน้าของใครบางคนอาจผุดขึ้นมาในความทรงจำ ใครคนนั้นอาจเป็น คุณพ่อ คุณแม่ผู้มีพระคุณยิ่งในชีวิต อาจเป็นเพื่อน พี่น้องที่เราสนิทและเคยวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานในวัยเยาว์ หรืออาจเป็นรุ่นพี่ที่เราเคยแอบปลื้มเป็นที่สุด ใครบางคนที่เป็นรักแรกของเราทำให้หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่เจอ ทำให้โรงเรียนไม่น่าเบื่ออีกเลย ครั้งหนึ่งเราทุกคนคงเคยมีใครซักคนที่ทำให้เราอมยิ้มได้เสมอเมื่อยามที่เรานึกถึงแต่ทว่าความรู้สึกรื่นอารมณ์เช่นนี้ของใครหลาย ๆ คน อาจจางหายไปกับกาลเวลา ผมมีที่พัก สุดชิค ราคาสุดชิว สบายกระเป๋าแห่งหนึ่ง ที่ห้วงเวลาเช่นนี้ไม่เคยจางหายไปเลย ณ บ้าน “รื่นอารมณ์” ทันทีที่มาถึงเจ้าบุญชูกับเจ้าบุญช่วยสุนัขของพี่วินและคุณเมย์ก็ออกมาต้อนรับผมพร้อมกระดิกหางอย่างเป็นมิตร พี่วินชวนผมเดินขึ้นบันไดไปพักห้องของไอ้เล็ก ตรงข้ามกับห้องของไอ้เล็กเป็นห้องของเสี่ยแฮบ ถัดจากห้องของเสี่ยแฮบเป็นห้องของอีติ๋วชื่อของห้องแต่ละห้องก็น่าสนใจแล้วนะครับ ผมอดที่จะขอพี่วินเข้าไปดูห้องของเสี่ยแฮบกับห้องของอีติ๋วไม่ได้ พี่วินใจดีมากครับเปิดอีก 2 ห้องให้ดู ทั้ง 3 ห้องนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ไม่เหมือนกันเลย ผมรู้สึกว่าที่นี้ไม่ธรรมดาและแอบเก็บคำถามไว้ในใจ ทันทีที่เก็บกระเป๋าเสร็จ ผมลงมาเดินชมสถานที่โดยมีผู้ติดตามคือ บุญชูและบุญช่วย บ้านรื่นอารมณ์ได้รับการออกแบบจากความทรงจำในวัยเด็กของคุณเมย์ที่เคยอยู่ในบ้านพักข้าราชการ เป็นอาคารเรียบ ๆ สีขาว ๆ ดูอบอุ่น ๆ ขนาดเล็ก ๆ กะทัดรัดไม่ใหญ่โต ผู้ออกแบบได้ออกแบบโดยแยกอาคารออกจากกันเป็น 2 หลัง เว้นคอร์ทกลางเป็นโถงทางเดิน เชื่อมกันระหว่างอาคารที่เป็นบ้านของพี่วินกับคุณเมย์ […]