เชียงใหม่ไนท์ซาฟารี

“พี่ไปดูคอนเสิร์ตแจ๊สได้มั้ย”  “ก็ได้ เดี๋ยวพี่ลองไปเอง ว่าแต่จัดกันที่ไหน”  “ไนท์ซาฟารีพี่ ตรงลานน้ำพุ งานเริ่มหกโมงเย็น” บทสนทนาจบลงเมื่อคุณ Teeraname ไหว้วานให้ผมไปดูคอนเสิร์ต “Chiangmai Jazz Festival” ในเย็นวันเสาร์ที่ 24 ทำไงได้ล่ะครับในเมื่อมันเป็นคำสั่งจากหน่วยเหนือ ใครจะกล้าไปขัดคำสั่งจากเบื้องบนล่ะครับ ฮ่าๆๆ ในเมื่อสั่งมา ผมก็จัดให้ ไปลองเปิดโลกทัศน์ใหม่ๆในวงการเพลงดูบ้าง สารภาพก่อนเลยว่าดนตรีแจ๊สกับผมแทบจะไม่เคยทำความรู้จักกัน ผมมันพวกสายพันธุ์พั้งค์ร็อค อัลเทอร์เนทีฟ เมทัลอะไรเทือกนั้น จินตนาการเอาล่ะกันว่าคนชอบฟังเพลงเร็วแล้ว วันนึงต้องไปดูคอนเสิร์ตเพลงแจ๊สแบบช้าๆเนิบๆ มันจะไหวเหรอ เอาน่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว ลองดูซักตั้งล่ะกัน งานเริ่มหกโ มงเย็น แต่ผมพาตัวเองมาถึง หกโมงครึ่ง พอไปถึงคนดูในงานค่อนข้างโหรงเหรง หน้างานยังมีบัตรคอนเสิร์ตที่เหลือมาขาย ปัจจัยหลักอันสำคัญที่บัตรขายไม่หมด ผมดีดลูกคิดคำนวณแปดสิบตลบแล้ว พบว่าดนตรีแจ๊สกับคนไทย เป็นที่นิยมเฉพาะชนกลุ่มน้อย แถมเล่นกันแบบบรรเลง ไม่มีเนื้อร้อง บวกกับราคาบัตรที่สูงลิบ บัตรคอนเสิร์ตก็เลยเหลือเยอะ และเมื่อกวาดสายตาไปโดยรอบงาน ก็จะพบว่าเกือบครึ่งต่อครึ่งของคนดูเป็นชาวต่างชาติทั้งสิ้น ภายในงานมีซุ้มอาหารเครื่องดื่มต่างๆมาตั้งบริการให้ผู้ชมได้เลือกสรรกัน โซนด้านหน้าของเวทีจะเป็นเสื่อผืนๆยาวปูไว้ให้นั่งดู มีหมอนอิงไว้ผิงเอนหลังดูคอนเสิร์ตแบบสบายๆ แต่ที่ถูกใจผมสุดๆคือ มีน้องผู้ชายสองคนอายุ 16-17 เห็นจะได้ น้องแกนอนดูคอนเสิร์ตแบบสบายใจเฉิบ ไม่สนใจใครทั้งสิ้น […]