น้ำตา
หนึ่งในวิธีการแสดงความรู้สึกอย่างหนึ่ง
และผู้คนนั้นก็พร้อมใจที่จะสูญเสียมันออกจากร่างกาย
เพื่อให้อารมณ์ที่อัดอั้น
นั้นได้ถูกปลดปล่อย ทั้งจากความทุกข์ที่บีบคั้น หรือสุขที่ตื้นตัน
นั่นแหละ “น้ำตา”
สิ่งล้ำค่าที่เราพึงมี
แต่บางที มันกลับกลายเป็นความน่าละอาย ที่ทำให้คนเราไม่กล้าเผยความในใจออกมา
จากแนวคิดประหลาดในสังคม
ที่บังอาจหมิ่นประมาท “น้ำตา” ให้กลายเป็นสิ่งด้อยค่า และสัญลักษณ์แห่งความอ่อนแอ ทำให้ใครซักคนนั้น กลายเป็นคนขี้แง
คิดว่าไงเพื่อนมนุษย์
มันดูไม่ใช่เรื่องที่เข้าท่าเลยว่าไหม กับการกล่าวเพื่อนร่วมโลก ในพฤติกรรมธรรมชาติที่ทุกคนได้แสดงมันออกมาแสดงมันออกมาตั้งแต่ออกมาจากท้องมารดา แต่ยังไม่ทันได้ลืมตา
“น้ำตา” ไม่เคยเกิดไหลรินจากความอ่อนแอ
เพียงแต่มันเกิดจากความอ่อนไหวเสียมากกว่า
หากใครบางคนร้องไห้บ่อยจนคนอื่นต้องสงสัย นั่นมันก็อาจหมายถึงเขทเป็นคนอ่อนไหวหรือเปล่า?
“อ่อนไหว แต่ ไม่อ่อนแอ”
เพราะนี่แหละความเป็นมนุษย์ คนเรามีอารมณ์แบบนี้กันถมเถไปว่าไหม?
เพราะฉะนั้นเพื่อนเอ๋ย
ปล่อยให้มันไหลออกไป แล้วเตรียมตัวเพลิดเพลินใจ กับเรื่องต่อไป ที่รอเราอยู่ในภายภาคหน้า
เหนื่อยมั้ย
ทุกข์ใจอะไรรึเปล่า
หรือว่ากำลังตื้นตันในเหตุการณ์อะไร
ขอแค่ลืม mindset เน่าๆที่กล่าวมานั้นไป แล้วปลดปล่อยใจด้วยของเหลวภายในร่างกาย ที่เรียกว่า “น้ำตา”
“เชื่อเถอะครับว่ามันมีราคา และมูลค่ามหาศาลกว่าที่ใครหลายคนคิด”
ด้วยความปรารถนาดี
จาก เพื่อนมนุษย์ท่านหนึ่ง
ถึง เพื่อนมนุษย์ท่านอื่น
From
ยังมีเรื่องราวในมุมมองอีกมากมายจาก “กล่องข้อความเที่ยงคืน” ใน https://reviewchiangmai.com/author/teerapat/
