เคยมีคนบอกว่า เรื่องราวแรงๆ หมิ่นเหม่กับศีลธรรมอันดีงาม มักเป็นส่วนหนึ่งของหนังของผู้กำกับ “เปโดร อัลโมโดวาร์” เสมอมา เมื่อมีหนังเรื่องใหม่ของเขาออกมา ผมก็คงไม่พลาดที่จะหามาดูผลงานของผู้กำกับคนนี้ ที่ฝากผลงานขึ้นหิ้งอย่าง Bad education กับ All About My Mother หนังเนื้อหาแรงๆ หนักๆ ที่ทำได้สนุกพร้อมบทสรุปส่งท้ายที่ทำเอาถอนหายใจแรงๆ
The skin i live in เป็นหนังว่าด้วย โรเบิร์ต ศัลยแพทย์ที่ฝีมือดี ที่สูญเสียภรรยาผู้เป็นที่รักไปจากอุบัติเหตุรถคว่ำ เธอตายเพราะถูกไฟคลอกทั้งตัว เขาจึงเก็บปมอันขมขื่นนั้นมาทดลองการปลูกถ่ายผิวหนัง เพื่อสร้างผิวหนังที่ทนต่อความร้อน หวังว่าองค์ความรู้ที่เขาได้สร้างขึ้น จะช่วยไม่ให้เกิดการสูญเสียอีก การทดลองเป็นไปด้วยดี แต่สิ่งที่ไม่ธรรมดาของหนังเรื่องนี้ก็คือ โรเบิร์ตใช้หญิงปริศนาผู้หนึ่ง เป็นหนูทดลอง โดยเขาทำการขังคนไข้ไว้ในห้องคฤหาสน์ชั้นบนไม่ยอมให้ออกไปไหน โดยติดกล้องวงจรปิดรอบห้องเพื่อคอยดูพฤติกรรมคนไข้ของตัวเองผ่าน จอทีวีรอบบ้าน แต่นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้น ก่อนที่ผู้กำกับจะพาผู้ชมย้อนกลับไปรับรู้ปมอันน่าเจ็บปวดในอดีต ก่อนที่ความลับที่ชวนช็อค หรือชวนอ้วกก็ไม่ทราบได้ จะเผยตัวเองออกมาในที่สุด
หนังเรื่องนี้เปรียบเสมือเส้นบางๆระหว่างความสวยงาม กับความวิปริตที่อยู่ในมนุษย์ ที่บางครั้งความสวยงามสำหรับเรา อาจเป็นความเน่าเหม็นของผู้อื่นเอาได้ง่ายๆ และสิ่งที่สะท้อนออกมาอย่างเด่นชัดจากหนังเรื่องนี้ก็คือ สิ่งใดก็ตามแต่แม้นว่าจุดเริ่มต้นเราอาจเริ่มด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์ แต่เมื่อเราได้รู้จัก ซึมซับ ผูกพันธ์ไปกับมันนานๆ เราก็อาจจะเสียจุดยืนที่มีอยู่ก็เป็นได้
ตลอดทั้งเรื่อง หนังจะพยายามค่อยๆเฉลยปมอันชวนสยอง พร้อมให้คนดูค่อยๆ อยากรู้ไปทีละนิด รวมถึงแกนหลักของเรื่องที่ชวนให้สงสัยมาตลอดว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมนายโรเบิร์ตถึงต้องกักขังหน่วงเหนี่ยวไว้ในห้องตามลำพัง และไม่ให้ใครเข้าใกล้ เมียเขาตายแล้วจริงหรือไม่? ลูกสาวเขาหายไปไหน? ทำไมต้องใส่ชุดแนบเนื้อตลอดเวลา
แม้ว่าบทสรุปของเรื่องจะหักมุมแบบคาดไม่ถึง แต่ก็เชื่อว่าผู้ชมหลายท่านน่าจะได้ความรู้สึกชวนอ้วกบางๆลอยมาใกล้ๆ ก่อนที่หนังจะมาถึงจุดไคลแม็กซ์ของเรื่องด้วยซ้ำ และคงสามารถตั้งคำถามกับตัวเองได้ง่ายๆ ว่าถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไง ความแค้นและความเหงามารวมกัน มันทำให้คนเราลงเอยถึงขั้นนี้ได้เลยหรือ!? มันใช่จริงๆหรือ!? ซึ่งผมขอยกเป็น1ใน10ตอนจบที่ชวนฝันร้ายแบบสุดๆเลยครับ
The skin i live in ดัดแปลงมาจากนวนิยายฝรั่งเศสเรื่อง Mygale ของ Thierry Jonquet ซึ่ง เปรโดร อัลโมโดวาร์ ผู้กำกับของเรื่องนี้ออกปากว่าเป็นภาพยนตร์ชวนสยองในแบบที่ไม่ต้องมีเสียงกรีดร้องเปิดฉายรอบปฐมทัศน์ที่เทศกาลหนังเมืองคานส์ปี 2011 ได้รับการยกย่องจากสื่อ รวมถึงนักวิจารณ์หลายๆ สำนักให้เป็นหนึ่งในหนังยอดเยี่ยมของปี 2011 รวมถึงได้เข้าชิงรางวัลลูกโลกทองคำ ในสาขาภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศยอดเยี่ยมอีกด้วยครับ!
(Just to Know)
