สัปดาห์แห่งความรู้สึก
Week / weak
ผมกำลังจะขึ้นเครื่องในเย็นวันศุกร์ หลังจากที่สอบเสร็จเพื่อกลับเชียงใหม่ บ้านเกิดที่คุ้นเคยเพื่อพบปะครอบครัวรวมไปถึงเพื่อนฝูงที่นัดรวมตัวกันในช่วงเทศกาล ผมมีเวลาพักผ่อนหย่อนใจเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ก่อนที่ผมจะไปเรียนต่อ
ด้วยความเหนื่อยล้าจากการใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ ทำให้พลังกายและพลังใจ นั้นเหลือน้อยเต็มที โดยความคาดหวังกับการกลับบ้านครั้งนี้ คือการกลับไปชาร์จกายใจตัวเอง เพื่อให้พร้อมต่อการกลับเข้าไปในความวุ่นวาย ในเมืองหลวงที่ไม่เคยหลับไหล
ผมไม่แม้แต่ที่จะคิดวางแผน ว่ากลับไปทำอะไรบ้าง รู้เพียงแต่ว่าทุกการกระทำที่นั่น ผมจะทำเพื่อกอบโกยความสุขให้แน่นหนาพอที่จะกลับไปรับความกดดันต่อที่นั่นได้
——————————————————————————————————
“ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะนี้เครื่องบินได้ถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพแล้ว”
เมื่อผมได้ก้าวออกจากสนามบิน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น “เห้ยมึง คืนนี้ร้านเดิม” แล้วสายก็ตัดไปในทันที เวลานั้นไม่คอยท่าผมเลยจัดการตัวเองเรียบร้อยเพื่อที่จะไปพบปะเพื่อนๆให้มันชื่นใจ
ไม่นานผมก็ไปถึงร้านประจำที่คุ้นเคย พร้อมกับบรรยากาศเก่าๆ กับเรื่องราวที่ของวันวานในความทรงจำก็กลับกลายเป็นเรื่องจริงอีกครั้ง
เมื่อความคิดถึงของเราทุกคนได้ถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ความสนุกสนานจึงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วโดยที่เราไม่ทันตั้งตัว
ซึ่งใครจะสนกันหล่ะ ในเมื่อพวกเขาที่คุณคิดถึงได้มารวมตัวกันอยู่ภายหน้าคุณแล้ว
——————————————————————————————————
“จบท่อนนี้ หมดแก้ว!!!”
ความบันเทิงยังคงดำเนินอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งถึงเวลาห้าทุ่มกว่า ซึ่งนั่นก็คือเวลาพีคที่สุดของค่ำคืนแล้ว สำหรับร้านที่ปิดเที่ยงคืน ไม่โต๊ะไหนก็ต่างร้องตะโกนในบทเพลงร่วมสมัย ที่ใครต่อใครต่างก็ร้องตามได้
ทุกคนในโต๊ะต่างก็ต่างคึกครื้นในบรรยากาศและเสียงเพลง โดยต่างก็มีบรรดารุ่นพี่รุ่นน้องคนรู้จักต่างก็เข้ามาทักทายกันข้ามโต๊ะไปมา ทั้งๆที่เมื่อเจอหน้ากันส่วนในเวลากลางวันก็เรามักทำแค่ทักทายกันผ่าน หรืออาจจะยิ้มให้กันเป็นมารยาทของคนที่รู้จักกัน
แต่ด้วยค่ำคืนนี้ ที่มีเครื่องดื่มเย็นๆเป็นตัวกระตุ้นในการทักทายผู้คนและพบปะกัน ทำให้ช่องว่างระหว่างกัน ที่ถูกคั่นโดยความเขินอาย นั้นทะลายหายไปทันที
ทันใดนั้นผมก็มีโอกาสได้รู้จักกับหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งเป็นรุ่นน้องในคณะของเพื่อนร่วมโต๊ะ ทำให้เราได้มีโอกาสรู้จักกัน แล้วในความน่ารักและอ่อนหวานนั้นเอง ทำให้ผมไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้เลย ผมเลยพยามที่เพิ่มเติมปฏิสัมพันธ์ของเรานั้นให้มากยิ่งขึ้น อย่างมิตรภาพ
ก่อนที่ค่ำคืนนี้จะผ่านพ้นไปโดยที่ผมไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ ทำให้ผมเกิดเป้าหมายใหม่ของการกลับมาครั้งนี้ นั่นก็คือการพยายามรู้ตัวตนของเธอให้มากยิ่งขึ้น ในขณะในขณะที่ผมอยู่ที่นี่
——————————————————————————————————
ช่างเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ในการที่เราตื่นมาในช่วงสาย บนที่นอนเราคุ้นเคยตั้งแต่จำความได้ พร้อมกับลงไปเจอมื้อเช้า ที่ถูกปรุงอย่างพิถีพิถัน ด้วยฝีมือของสุภาพสตรีที่มีความหมายที่สุดตั้งแต่เราลืมตาดูโลกนี้ขึ้นมา
หลังจากอิ่มอร่อยด้วยรสมือแม่แล้ว ผมก็เกลับไปจัดกระเป๋าให้มันเข้าที่เข้าทางจะได้ไม่เกะกะพร้อมกับนั่งซึมซับบรรยากาศเก่าๆในห้องสี่เหลี่ยมที่คุ้นเคย
แต่มีสิ่งหนึ่ง ที่ได้ต่างออกไป นั่นก็คือภาพของหญิงสาวคนนั้นที่ยังคงไม่จางหายไปทำให้ผมเกิดความสงสัยและอยากรู้จักตัวตนของเธอผ่านโลกออนไลน์ แล้วด้วยความอยากรู้อยากเห็นครั้งนี้ การสืบค้นจึงเกิดขึ้น
และแล้วผมก็ได้คำตอบจากพี่มาร์ค (Facebook) แล้วดูเหมือนว่าสถานะความสัมพันธ์ จะยังคงไม่มีใคร ความพยายามที่จะอยากรู้จักเธอคนนี้ก็ยิ่งมีมากขึ้น
เพราะแบบนี้ ยิ่งทำให้การออกไปพบปะเพื่อนๆในยามค่ำคืนที่ร้านประจำยิ่งมีความหมายที่ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น ด้วยการกด add friend ในทันที
หัวใจที่เริ่มเต้นแรกขึ้นอย่างไม่เป็นจังหวะ พร้อมกับรอยยิ้มที่เริ่มแสดงออกบนใบหน้า อย่างไม่ทันได้ตั้งใจของผม มันก็เริ่มชัดเจนมากยิ่งขึ้นเมื่อ เธอตอบรับคำขอที่ได้ส่งไป
——————————————————————————————————
เวลายังคงล่วงเลยไป กับการที่ผม ยังคงร่วมสนุกกับการจิบกาแฟในตอนกลางวัน กับบ้านเกิด ที่ตอนนี้ได้กลายสภาพเป็น “เมืองแห่งร้านกาแฟ”
อย่างที่ใครหลายคน ทั้งในและนอกจังหวัด ได้ตั้งสมญานามให้มัน ไปแล้วตามกระแสของเวลาบนพื้นฐานของระบบทุนนิยม
พร้อมกับการร่วมสนุกกับเพื่อนฝูงที่ต่างก็คุ้นเคยกันในความทรงจำยามค่ำคืน กับร้านประจำที่ยากจะปันใจ ไปให้แก่ร้านอื่น
แต่ตัวผมนั้น ก็ยังไม่ลืมที่จะแอบติดตามความเคลื่อนไหว ของเธอคนนั้น เพราะผมไม่อาจสลัดลอยยิ้มและน้ำเสียงที่แสนอ่อนหวานนั้นได้เลยแม้แต่วันเดียวหลังจากที่เราได้รู้จักกัน
ด้วยความที่ผมเฝ้ารอวันเวลาที่จะได้พบเธอคนนั้นอีกครั้ง ทำให้ความคาดหวังก่อตัวขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ไม่เป็นไร
เพราะเมื่อการที่คุณได้เริ่มตกหลุมรักใครซักคน นั้นมันคือความสวยงามที่เกิดขึ้นได้ทั่วไปบนดาวเคราะห์ดวงนี้ที่เต็มไปด้วยความรัก
——————————————————————————————————
ผมเชื่อแล้วครับ ว่าเวลาของความสุขนั้นมักผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ในคืนสุดท้ายของความสนุกสนาน ก่อนที่จะกลับไปทุ่มเท ในหน้าที่ความเป็นนักศึกษาด้วยตั้งใจ เพื่ออนาคตที่ผมได้วาดฝันไว้
หัวใจผมก็เต้นแรงขึ้นอยากบอกไม่ถูก เป็นเพราะความาสนุกสนานในในหมู่เพื่อนฝูง เธอก็ปรากฏตัวขึ้น
บทสนทนาเขาเราสอง จึงกลับมาดำเนินต่อ ท่ามกลางบรรยากาศที่เป็นใจใน แสง สี เสียง
เราต่างพูดคุยกันเรื่องชีวิตที่วางแผนไว้ ถึงอนาคตในแบบของแต่ละคน กับเมืองหลวงที่อาจเป็นตัวเลือกที่ในการเก็บเกี่ยวประสบการณ์
ก่อนที่คืนสุดท้ายจะผ่านพ้นไป ซึ่งผมไม่อาจห้ามใจที่จะไม่อวยพรให้เธอพบเจอแต่เรื่องราวดีๆ ทั้งในรั้วมหาลัย และกับผู้คนรอบข้างของเธอ
พร้อมกับทิ้งท้ายความในใจ ที่ผมคาดหวัง หลังจากนี้
หวังว่าเราจะได้พบกันอีก
จะที่บ้านเกิดของเราสองคนก็ดี
หรือจะเป็นการพบกันในเมืองหลวงที่ไม่เคยหลับไหลก็ดี
ในขณะที่เราต่างคน ต่างก็ตามหาประสบการณ์ชีวิตเพื่อใช้ในอนาคตที่จะมาถึงของเราทุกคนในทุกๆวันที่เรานั้นยังมีลมหายใจ
หวังว่าเราจะได้พบกันอีกนะ สาวน้อยผู้ครอบครองรอยยิ้มและน้ำเสียงที่แสนหวาน เจ้าโจรสาวที่ขโมยหัวใจผมได้ภายในชั่วข้ามคืน
ผมพูดแบบนี้
ผมไม่ได้ขาดสติจากเครื่องดื่มนะ
แต่มันคือความรู้สึกที่แท้จริงที่ผมได้พบเจอ
ใน สัปดาห์แห่งความรู้สึก
ยังมีเรื่องราวในมุมมองอีกมากมายจาก “กล่องข้อความเที่ยงคืน” ใน https://reviewchiangmai.com/author/teerapat/
