วิ่งเทรล เมื่อนึกถึงกิจกรรมวันหยุดของคนเมืองและต่างจังหวัด รูปแบบกิจกรรมนั้นก็ต่างกันตามสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยและเวลาของแต่ละคน เมืองเชียงใหม่เป็นเมืองที่อยู่ไม่ไกลจากธรรมชาติเป็นเมืองที่โอบล้อมไปด้วยป่าเขาลำเนาไพร กิจกรรมมากมาย ทั้งปั่นจักรยาน เดินป่า ดูนก ล่องแก่ง ว่ายน้ำ วิ่ง ขับรถเที่ยวชานเมือง แวะชมหมู่บ้านชาวเขา หรือแม้แต่การเดินตากแอร์เย็นๆ ในห้างสรรพสินค้า ดูภาพยนตร์ ดูละคร แวะกินอาหารอร่อยๆ กับครอบครัว คนรัก เพื่อนฝูง หรือเพียงลำพัง ทั้งหมดเป็นสิ่งสันทนาการในช่วงวันหยุดสั้นๆ ของสัปดาห์ เสมือนเป็นการเติมเต็มพลังกายและพลังใจ ให้พร้อมต่อสู้รับมือกับปัญหาต่างๆ ของการงาน การเรียนในวันเริ่มต้นถัดไป
คุณยิม ชนัดดา สถาปนิกสาว
กิจกรรมวิ่ง เป็นอีกกระแสที่หลายคนให้ความสนใจ ไม่ว่าจะวิ่งเพื่อสุขภาพหรือวิ่งเพื่อการแข่งขันและในบางเหตุผลบนความชอบเฉพาะของแต่ละบุคคล รูปแบบการวิ่งนั้นมีหลายแบบ ทั้งมาราธอน มีทั้งแบบฟูลและฮาล์ฟ, ไตรกีฬา, มินิมาราธอน หรือวิ่งแบบกึ่งผจญภัย (Trail Running) ที่คุณยิม ชนัดดาสถาปนิกสาววัย 32 ปี ให้ความสนใจ จัดแบ่งเวลา เพื่อออกไปวิ่งกึ่งผจญภัยในทุกวันหยุดสุดสัปดาห์บนสภาพเส้นทางและระยะทางที่ต่างกัน แม้ตัวเธอเองจะบอกว่าไม่ใช่นักกีฬา แต่เธอก็เสพติดการวิ่งประเภทนี้แล้ว
กิจกรรมก่อนหน้าที่จะมาวิ่ง?
ที่ผ่านๆ มาก็ชอบไปท่องเที่ยว ถ่ายรูป ส่วนในรูปแบบของกีฬาไม่มีเลย ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาสนใจเรื่องสุขภาพ
เริ่มสนใจวิ่งเมื่อไร ?
เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ตอนนั้นทำงานอยู่กรุงเทพ วันๆอยู่แต่ในห้อง ชีวิตซังกะตาย เป็นช่วงที่ชีวิตมันย่ำแย่ เลยมีความรู้สึกอยากจะวิ่งหนีมันออกไปไกลๆ ตอนเย็นเลิกงานก็ออกไปวิ่งเลย ใส่รองเท้าผ้าใบที่ไปทำงานนี่แหล่ะไปวิ่ง
ช่วงแรกๆ ที่เราวิ่งร่างกายมีปฏิกิริยาต่อต้านไหม?
ครั้งแรกที่เริ่มวิ่งระยะ 200 เมตร รู้สึกมันเหนื่อยมาก หอบ หายใจไม่ทัน แต่เป็น 200 เมตรที่รู้สึกดีมาก เราลืมทุกอย่างที่อยู่ในหัวเลย หลังจากได้เริ่มวิ่งครั้งแรก ครั้งต่อไปก็พยายามวิ่งวันเว้นวัน ช่วงแรกๆก็ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อและก็จุก มารู้ว่ากระบังลมเราไม่แข็งแรง วิ่งแรกๆมันจะเจ็บและจุก หลังจากนั้นก็ไปวิ่งมินิมาราธอน ก่อนจะวิ่งมินิ วิ่งได้แค่ 5 กม. นี่ก็รู้สึกว่าพอแล้ว แต่พอเพื่อนชวนไปวิ่งมินิ 10 กม. ก็อิดออดคิดว่าตัวเองทำไม่ได้ ตอนนั้นเพื่อนพูดว่า ลิมิตของเรามีมากกว่าที่เรารู้ เลยลองไปวิ่งจนจบ 10 กม.แรก พอวิ่งเสร็จ รู้สึกเหมือนเอาภาระออกจากอก (หัวเราะ)
อะไรเป็นตัวจุดประกายให้เราเริ่มวิ่ง?
ไม่มี ตอนนั้นแค่อยากวิ่ง ก็วิ่งไปเลย (ในความคิดผม สิ่งรอบข้างและปัญหาต่างๆ รอบตัว ที่เราได้เจอนั้น ล้วนเป็นตัวจุดประกาย ที่กระตุ้นให้เราเริ่มต้นเปลี่ยนแปลงและทำสิ่งหนึ่งสิ่งใด ที่ไม่เคยทำ เพียงเพื่อจะให้หลุดพ้นจากสิ่งพันธนาการเดิมๆ ที่ดูจำเจ แม้ว่าเราไม่ได้เตรียมแผนการมาก่อน)
ทำไมถึงเลือกวิ่งเทรล?
หลังจากวิ่งที่ระยะ 10 กม. ,20 กม. ได้สักพัก มันก็เริ่มไม่ตื่นเต้นแล้ว ก็เริ่มวิ่งขึ้นดอยสุเทพ (ทางถนน) ส่วนประเภทวิ่งเทรลนี่ไม่รู้จักเลย ไม่รู้ว่าคืออะไร ในช่วงนั้นก็เริ่มสนใจดูคลิปวิ่งต่างๆ เห็นฝรั่งเขาวิ่ง มันมีด้วยหรือวิ่งในป่าอะไรทำนองนี้ ก็เลยลองหาเส้นทางในเชียงใหม่ว่ามีที่ไหนบ้าง แน่นอนว่ามันสนุกกว่าการวิ่งถนน มันเหมือนการได้ออกไปผจญภัย ตื่นเต้น รู้สึกเหมือนเป็นเด็กที่วิ่งเล่นตามทุ่งนา บางทีเรายิ้มยังไม่รู้ตัว
รู้สึกยังไงที่เริ่มวิ่งเทรล?
รู้สึกเป็นอิสระ เหมือนตัดตัวเองออกจากโลกภายนอก เป็นอิสระจากความคิดต่างๆ ที่อยู่ในหัว แค่ตามองทาง มีสมาธิ กำหนดการวางเท้าก้าววิ่งของเราอย่างเดียว
คิดว่าตัวเองจริงจังกับการวิ่งไหม?
ไม่จริงจังเลย มีกลุ่มเพื่อนที่วิ่ง เขาก็จะมีการซ้อม การหายใจ ท่าวิ่ง จะมีการนัดรวมกลุ่มซ้อมแต่ยิมไม่ชอบการถูกกดดันคือรู้นะว่าถ้าเราไปซ้อม เราจะพัฒนาและวิ่งได้ดีกว่านี้ แต่เราแค่มีความสุขกับการที่ได้วิ่งเท่านั้น
การวิ่งเหมือนยาเสพติด?
เป็น…มันจะกระวนกระวายถ้าไม่ได้วิ่ง
ให้เวลากับตัวเองยังไง?
ก็จะวิ่งหลังเลิกงาน วันเว้นวัน วันหยุดสุดสัปดาห์ก็จะไปวิ่งเทรล
เส้นทางและระยะทางในการวิ่งเทรล?
แล้วแต่ว่าวันนี้เราอยากไปที่แบบไหน บางที่ก็ชัน บางที่ก็ไกล เส้นทางประจำก็จะมี 4-5 เส้นทาง อย่างเส้นดอยสุเทพ มันก็มีทางขึ้น
ไปขุนช่างเคี่ยน ไปดอยปุย ไปหมู่บ้านม้ง ลงสะเมิง ลงดอยคำ ลงห้วยตึงเฒ่า แล้วก็มีเส้นแม่ริม
(โห…ผมทำตาโต อ้าปากค้างขณะที่ยิมเล่ายังไม่หมด)
รูปแบบของอาหารที่กิน?
คือเราก็อยากจะวิ่งให้ได้นานขึ้น ไม่ได้อยากไปแข่งเอาชนะหรอก แต่ถ้าเราวิ่งได้นานขึ้น ก็หมายความว่าเราสามารถมีความสุขได้นานขึ้น พยายามหาข้อมูลว่า เขากินอะไร ก่อนวิ่ง หลังวิ่ง
เลือกกินอาหารเพื่อสร้างกล้ามเนื้อ?
จริงๆ ยิมก็ไม่ได้มีความรู้อะไรมาก รู้แค่ว่าก่อนวิ่งก็ต้องเน้นพวกแป้ง เราก็เลือกกิน ไม่กินข้าวขาว ไม่กินขนมปังขัดสี เราเลือกกินอาหารที่ผ่านกระบวนการต่างๆ น้อยที่สุด และพยายามกินเนื้อสัตว์น้อยลง ส่วนอาหารหลังวิ่งก็จะเน้นโปรตีน เช่น พวกไข่ เต้าหู้ สัปปะรด ช่วยซ่อมแซมกล้ามเนื้อ อาหารระหว่างวิ่งก็จะเป็นกล้วยหอม ขนมปัง ให้พลังงาน ย่อยง่าย
ความรู้สึกหลังจากการวิ่งเทรล รู้สึกเหมือนเอาภาระออกจากตัวไหม?
ไม่เลย…แต่มันรู้สึกดีมาก ปลอดโปร่ง ชอบอารมณ์หลังกลับจากวิ่ง ขับรถกลับบ้าน ฟังเพลงสบายๆ (อมยิ้ม)
ฝากอะไรถึงคนที่เริ่มต้นสนใจเริ่มวิ่งไหม?
ก็แค่เริ่มต้น แค่ก้าวเท้าออกจากบ้านไปทำมัน ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเลย มันยากตอนเริ่มต้นนี่ล่ะ แต่จริงๆ มันเป็นสิ่งที่ง่ายนิดเดียว พอใจมันไป ร่างกายมันก็จะไปของมันเอง อย่าบอกว่าไม่มีเวลา อย่าบอกว่าทำไม่ได้ คือได้ลองทำแล้วหรือยัง
ในขณะที่เราวิ่งข้ามผ่านสิ่งกีดขวางต่างๆ ทั้งสภาพอากาศร้อน ฝน หนาว บนเส้นทางกรวด หิน ดิน ทราย เสมือนเป็นอุปสรรคและความยากลำบาก ที่เราพยายามจะวิ่งหนี หลีกเลี่ยงมันออกไป ในทางกลับกัน ตัวเราเองกลับเป็นผู้ที่วิ่งฝ่าเข้าไปในดงอุปสรรคเหล่านั้น อุปสรรคคือสิ่งที่ต้องฝ่าฟันและก้าวข้ามมันไป เม็ดเหงื่อที่อาบรินไหลลงสู่ดวงตา หากเราจะหลั่งน้ำตาก็คงไม่มีใครรู้และไม่มีคนสนใจ เราจะหยุดแล้วถอยหลังกลับ หรือจะวิ่งต่อไปให้ถึงปลายทาง ขึ้นอยู่ที่การตัดสินใจของเรา บนความเหน็ดเหนื่อยที่เรายินดีสร้างมันขึ้นมา เราเคยถามตัวเองไหมว่า เราวิ่งไปเพื่ออะไร? และทำไม? ทำให้ผมนึกถึงฉากหนึ่งของภาพยนตร์เรื่อง Forest Gump บางทีเราอาจไม่ต้องการคำตอบ ว่าเราวิ่งไปเพื่ออะไรเพราะเพียงแค่เราเริ่มต้น ลงแรง ลงใจไปกับสิ่งหนึ่ง สิ่งใด เราก็ยืนอยู่เหนือชัยชนะแล้ว “ชนะใจตัวเอง”
เรื่องน่าสนใจ
- การเดินทางของ ชูใจ กาแฟชูใจ
- ข้าว ผ้า ยา บ้าน และขนมปังธัญพืชแห่งบ้านดิน สู่ผืนดิน
- สว่าง ทองดี จากอาจารย์สู่ชายพเนจร
- เจาะชีวิต เนพ พรถุม หนุ่มพรเทพ จากอดีตเด็กพังค์ สู่ศิลปิน ช่างภาพ นักปั่น ไปจนถึงครูดอย
